Eimreiðin - 01.01.1923, Side 78

74
FORNAR SOOUR 00 ORNEFNI
eimreiðin
Hæð nokkur er í vestur frá Efstadal, er heitir Kumla, eða
Kumblabrekkur, en er á uppdrættinum nefnd Kambabrekkur.
Tvær hæðir eru á Laugarvatnsfjalli, er heita Snorrahaugur og
Skál. Einnig eru tvær hæðir á Hólafjalli, er heita Gullkista
og Grensás. Allar þessar hæðir ættu að nefnast á uppdrætt-
inum, en vantar, ásamt fleiri örnefnum, sem eg þekki og óska,
að gleymist ekki, eða verði rangnefnd, sem dæmin sýna að
getur átt sér stað.
Um Djúnka.
Úr bréfi frá Olafi Gunnlaugsen til Ben. Gröndals,
rituðu frá París 8. ág. 1868.
Lesendur Eimreiðarinnar munu Irannast við kafla þann úr æfisögu
Bén. Oröndals, sem birtur var í síðasta hefti Eimreiðarinnar. Þar er dá-
Iítið um Djúnka. Nú verður því ekki neitað, að Gröndal hefir gert Djúnka
„ódauðlegan" á Islandi með Heljarslóðarorustu, og mætti því ætla að ýmstr
hefðu gaman af þessum bréfkafla, er skýrir nokkuð frá afdrifum þessa
kynlega drykkjuklerks. Bréfið er í eigu Þórðar læknis Edilonssonar t
Hafnarfirði. Ritstj.
— — Eg var, eins og þú manst, á ýmsu slarki eftir að
eg fór frá Höfn 1860 — hitti Djúnka á Þýskalandi, og svo
bregða sér út í fjós og kveðja einhverja, er þar voru, en þegar hann
hefir kvatt þá og gengur út úr fjósinu, verður honum litið á fjóskampinn
og man þá eftir tilmælum kerlingar, og var þá ráðalaus. Ræður hann þa
af að fylla vetling með mold úr fjóskampinum og færa kerlu. En svo
brá við, að þegar gamla konan fór að nota moldina, sem hún hélt að
væri úr bænahúsinu, batnaði gigtin, og var hún laus við hana um vorið.
Oaf hún þá Einari framgengið tryppi fyrir moldarlúkuna, og dugði hon-
um ekki að færast undan gjöfinni. Gamla konan hafði verið efnuð.
Þessar sögur, um bænahúsið, heyrði eg gamalt fólk í Laugardalshólum
oft ræða um, og hafði sumt af því verið samtíða Einari, svo sem Gunnar
sonur hans og Jón, er verið hafði vinnumaður Einars. Báðir þessir menn
voru lifandi, eftir að eg kom að Hólum.