Eimreiðin - 01.01.1923, Qupperneq 125

EIMREIÐIN
RITS'JÁ
121
yrði vísasl sólin seld,
réði aldarandinn glaður. (bls. 16).
Eina ráðið er að láta sig dreyma án þess að vakna („Draumar bestir“,
24, miklu betra kvæði ef 3. erindi er slept, þó að það sé góð vísa
ut af fyrir sig og sönn).
Þrátt fyrir alt þetta er oftasl beiskjulaust af hendi höf. og bendir það
a að hann sjái þetta alt betur en hvað það mótar lífskoðan hans.
Einna beiskast er líklega þetta í „Kveðju" (bls. 86).
Meir gafst þú mér
en mörgum öðrum,
— sem höfðingja feldir úr hor. —
Kvæði Jakobs Thorarensens um ástir, eru merkileg. Þau eru ekki
Vkja mörg, en samt hefir hann líklega brugðið upp fleiri myndum af ásta-
lífinu og ýmsum hliðum þess, en flest skáld íslensk. Er hann meistari að
bregða upp stuttri sögu með örfáum dráttum, og nýtur þar bundna máls-
lns að mega varpa af sér öllum vanda öðrum en þeim, að draga aðal-
strykin hárrétt og föst. í þessari list nær hann yfirleitt varla eins Iangt
bór eins og í „Sprettum", nema í kvæðinu „Hrossa-Dóra“, sem mun vera
hans mesta og besta kvæði. Hvort sem litið er á svip persónanna, drama-
bskan kraft frásagnarinnar eða byggingu kvæðfsins, hygg eg að þvf verði
uarla neitað að skáldið hafi hér smíðað „meistarastykki" sem seint fyrnist.
Þá eru nokkrar persónulýsingar. og er „Snorri goði“ (bls. 27) þar
^remst, enda mikið kvæði og margt í því stórve! sagt. Qríp eg þetta erindi:
Hæglátur í herjadáðum
hamrammur að djúpum ráðum.
Hrasaði’ hann lítt að hefndum bráðum,
en hafði á byrjum sterka gát.
Voðina óf úr vísdómsþráðum;
var því féndum búið mát.
Hér má og nefna kvæðið „Kóngur” (bls. 40).
Svipmikilli náttúrulýsingu nær skáldið í kvæðinu „Stigahlíð" (bls. 22).
Er nú ekki rúm ti! þess að tína fleira. ]akob Thorarensen er kominn
1 bann sess, að hann má halda sig ve! ef hann á að sitja hann með sóma.
/W. 7.
Jón S. Bergmann: FERSKEVTLUR. Rvík 1922.
Höfundurinn tranar ekki bókinni fram með nafninu. Hann hefir ekki
heldur þanið hana út með þykkum pappír og einni stöku á síðu.
En hann hefir fylt þessar 72 blaðsíður með ágætlega kveðnum fer-
sheytlum, svo að telja má þessa bók meðal merkisbóka.
Hann kveður hér eingöngu ferskeytlur. Hann lastar ekki aðra hætti, en
Þekkir á hinn bóginn mátt ferskeytlunnar og ítök hennar í hjörtum íslendinga.