Eimreiðin - 01.07.1925, Blaðsíða 35

UM UPPRUNA LÍFS Á J0RÐU
219
e‘«REið
IN
hnatta - 'e^em ^VSSur, að frjóin geti og borist á annan hátt
vinduml milli, ef til vill án fararskjóta á loftstraumum og með
var i ' ^ufuhvolfum hnattanna. En hvernig slíkt mætti verða
þ‘en9i vel óráðin gáta.
henjus ertlUr Wnn alkunni sænski eðlisfræðingur Svante Arr-
finnurS s°gunnar. Hann aðhyltist alfrjókenninguna, og hann
færgr 1,ouuum fararskjótann. Og nú verða þeim allar leiðir
voru u 3U ^Vtjast nú ekki að eins hnatta á milli í sólkerfi
á _ . °Ur berast þau og ómælisleiðir milli fjarlægra sólkerfa
Arr^^H^jum reS>nsólna.
geisla enms hefur fengist mikið við að rannsaka eðli ljós-
magr|nna °9 fasrt sönnur á, að þeir hafa eigi all-lítið þrýsti-
það ewton hafði endur fvrir lönau tekið eftir bví. að efni
er
hafði endur fyrir löngu tekið eftir því, að efni
eItls mVndar halann á halastjörnum, laðaðist ekki að sólu,
nni mæ^1’ nðdráttar- eða þyngdaraflið væri eitt
fékst uUna’ en bæsðists heldur frá sól. Engin frekari þekking
í jjds u þeim áhrifum sólgeislaninnar, er hér virtist koma
s°knir ^ 6n nn n síðustu áratugum. Nú vita menn fyrir rann-
0rkuh mar^ra eðlisfræðinga, að geislarnir í litrófi sólar eru
mjög - n9nar öldur — og er öldulengd, öldufjöldi og orka
tilgd[ua mar9víslegan hátt. Hefur Arrheníus komið fram með
rann Um ^utning frjóa um geiminn, er hann byggir á
uum sínum á eðli ljósgeislanna. —
a9nir 'ma9n sólargeislanna yfirvinnur þyngdarafl, þegar um
nemi ar a^ r£eða, sem ekki eru stærri en svo, að lengd þeirra
geisla Veim þriðju af öldulengd ljósgeislanna, og feykja því
Arrhernir e9nunum undan sér með miklum hraða. Nú gerir
s§ a^niUs ráð fyrir, að um ósýnileg og örlítil frjó einfruma
þvi ^ ræða, er eigi séu stærri en þetta. Slík smáfrjó berast
talið u9aferð um geiminn undan bylgjuföllum sólgeisla. Er
ter ? reiknað frá jörðu nái þau Marz á 20 dögum, Júpí-
ferg ^ ‘uánuðum, Neptún á 14 mánuðum, og eftir 900 ára
Og °m>st þau í næsta sólkerfi utanvið sólkerfi vort. Eins
frjöu r a^ skilja megnar eigi þrýstiafl geislanna að feykja
strau ^ s*a^. Ger‘r Arrheníus því ráð fyrir, að loft-
hfiatta ^e*m veníu^e9a 1 talsverða hæð frá yfirborði
sólar , lrra’ er þau stafa frá. I þessari hæð geti þrýstimagn
náð tökum á þeim, og úr því berist þau óðfluga um