Eimreiðin - 01.07.1925, Blaðsíða 80

264
UM MANNLÝSINGAR

eimb
að er það efasamt, að hægt væri að lýsa svo nákvaenúe^
orðum einum, en æðsta stigið væri það engu að síðuf-
Lýsingin á Gunnari, eins og svo margar mannlýsingar fVr .
síðar, byrjar á að gera grein fyrir ætt hans og heimihs‘
Ætterni er lýst bæði vegna þess, að reynslan sýnir að , (
um kippir í kynið, svo að þeir, sem þekkja ættina, PVK' «
betur vita, hvers er að vænta af manninum, og svo er
margt í lífi manna, og ekki sízt íslendinga í fornðldi
ekki verður skilið til fulls, nema menn viti um þann Þ^’
frændsemin á í viðskiftum manna. Heimilisfangið setur
inn hinsvegar á sinn stað í umhverfið, sem altaf ræður nl1^
umhugsanir manna og athafnir. Þá segir, að Gunnar var
madur vexti og sterkur. Hér er um tvo eiginleika að r^
sem báðir eru í eðli sínu mælanlegir. Vér vitum undir e ^
nokkuð um líkamsstærð mannsins, þegar vér heyrum, að h
sé mikill vexti, því að vér höfum í huganum myndir af
um af ýmsum stærðum. Vér vitum hvað meint er með We
maður og köllum þá menn mikla vexti, sem eru mikið B,e\j
en meðalmenn að hæð og gildleik, því að »mikill« e ^ ^
hvort tveggja, þegar ekki er annað tekið fram. En nákv^n
vitneskju um stærð manns fáum vér ekki með slíku hafl
hófsmati og flokkun, sem á því er bygð, heldur með m®l,n®
Vér vissum meira um vöxt Gunnars, ef vér hefðum líka,n
mál hans eftir nýjustu reglum mannfræðinnar í cm oS n\
eins og Guðm. Hannesson hefur verið að mæla menn nú 1
skólanum. Þær líkamsmælingar eru svo nákvæmar og
brotnar, að myndasmiður, sem hefði slíkt mál af Gunnn '
gæti mótað líkneskju hans í réttum hlutföllum. Um styrklel
ann er líkt að segja. Krafta manns má mæla, og sérstok
höld eru nú til að mæla handstyrk manna, fótastyrk og
styrk, í kílógrömmum. Þó sagan segi, að Gunnar væri sterk
þá vitum vér ekki, hve sterkur hann var, hvort t. d. hann v ^
sterkari en Sigurjón Pétursson eða Jóhannes Jósefsson. ^
gætum vér vitað, ef söguhöf. hefði sagt oss átak hans í ^
Þá segir, að Gunnar var allra manna bezt vígur. Á hver'
getur sá dómur bygst? Hann byggist á sams konar athug
eins og þegar sagt er, að einhver sé allra manna bez1
glímumaður eða hnefleikamaður. Það er einkenni slíkra íþrel*a'