Eimreiðin - 01.07.1925, Síða 45

E,‘MReiÐin
Varúlfurinn í Vepjuhvammi.
þejr° 'n Var í nánd. Hestarnir hertu sig síðasta kippinn, svo
há]frc^fí5u a áfangastað áður dimt yrði, enda var ekki nema
var \ ,'P' t>e9ar við náðum Vepjuhvammi, þar sem ákveðið
Við ^rirberast um nóttina.
af ]o^.*!°'duðum í flýti, og áður en síðasta dagsröndin hvarf
°fanála' Sa^Utn V1^ sæ*u kaffi, me® kem og köldu keti í
pípu ^g þegar kaffið var af könnunni, kveiktum við í
Var Sy °kkar og teygðum úr okkur undir ábreiðunum. Það
eftir n°falegt að hvíla endilangur á grænum grassverðinum
101 09 þunga dagsins og teyga reykjarilminn.
r>kti en^lnn gat sofnað, þó að allir væru þreyttir. Þögnin
krjn SV° d*P og dauðaleg yfir þessum endalausu öræfum alt í
eitthvg^* ,°kkur- Og ekki var laust við, að þessi þögn væri
sv0 - ómurleg. Hún setti í okkur geig. Það var eitthvað
vaka°S,e9ÍanleSa dularfult yfir þessari auðn, sem hélt huganum
1 °9 á verði.
Við
Það , V°rum Þrír saman og allir á leið til Reykjavíkur í skóla.
hailstij U1 ^r*r ldn2U sv0 með okkur, að eitthvert
að far ^Vldum við fara landveg suður í skólann, í stað þess
eftjr ? -1Tle^ slrandferðaskipinu. Og við sáum sannarlega ekki
Var i,'. hafa komið þessari ráðagerð í framkvæmd. Það
serp 1 Svo skemtilegt að ferðast með strandferðaskipinu,
Sy0 , rei komst áfram og fara þurfti inn á hverja vík. Og
fenSUmP'>Um V1^ 1)æ^1 V1^ sÍoveik'na °9 sukkið á skipinu og
asta 1 staðinn að skoða sumt af því fegursta og hrikaleg-
^^SðirSrn landl^ a^' 1 ei2u smm- Og við vorum fyllilega á-
°9 e aran9urinn af ferðalaginu, þótt löng væri leiðin
q slundum, þar sem við áttum heima á öðru landshorni.
um 1 ni1 kvíldum við lengst inni á öræfum, í miðjum óbygð-
lifandi °Slns’ °2 nóttin vafði um okkur hjúp sínum. Engin
Uáttp mannvora í margra mílna fjarlægð, ekkert nema íslenzka
lejh 1 allri sinni fe9urð og öllum sínum hrikalega hátíð-
°kk,
ur
amræðan gekk slitrótt, og einhver drungi hvíldi yfir
Sem við höfðum ekki áður orðið varir við á ferðinni.