Eimreiðin - 01.01.1928, Blaðsíða 93

E|MRE1ÐIN
í FURUFIRÐI
73
r®ktaðar að grasi eða öðrum nytjajurtum, skipastóll, vergögn
°9 hús. En gangandi fé hans var aldrei margt. Og engum hafði
3efist kostur á að rifja reikninga hans svo, að vitað yrði,
hversu stæðist af um reiðufé hjá honum.
I hvívetna báru eigur hans vott um hirðusemi og hagsýni,
en minna kvað að stórvirkjunum. Og nýbreytni var þar fremur
fáséð. Hitt var ódulið, að alt hafði verið fært út og aukið
stnám saman og án þess, að stórt væri í borið í hvert sinn.
Hallsteinn hafði níu vetur áttunda tugarins og var sköllóttur,
nema silfurhvítur hárkragi skýldi höfðinu að aftan, fram um
eVru. Höfuðkúpan var vel við sér og ennið hvelft og mikið.
^ndlitið var í senn stórskorið, sviphreint og einkar frítt. Um
nu9Un varð lítið vitað. Þau voru að vísu viðbragðsskjót og
vöss, en svo dökk, að ekki varð greindur meðfæddur litur
Pe>rra. Stundum voru þau starandi og þá myrk. — Honum
Var þrotin sýn fyrir fimm vetrum.
Hann var manna mestur frá velli, beinvaxinn, herðabreiður
°3 hringuhvelfdur, nokkuð holdugur og þó beinaber um flest
'öamót, útlimafríður og prúðmannlega á fót kominn. Hend-
Urnar voru þykkar og í stærra lagi, allir hnúfar býsna hrokknir
°9 húðrúmir, og lófarnir grónir siggjum. Þær sýndust bera
nieð sér leynda aflsmuni og að ekki hefði þær farið á mis
v'h kulda og vos og margþætta áreynslu.
Hákarlaveiðar höfðu verið aðalstarf hans fulla fimtíu vet-
Ur> eða frá því hann var nítján vetra og til þess, er hann stóð
slötugu. Fyrstu sex veturna var hann á opnum förum, en
tþrítugur varð hann formaður á þilskipi, og því verki hélt
ann úr því alla stund, meðan hann sótti sjó.
, m íormensku hans mæltu allir á eina leið. Aflasæld
s var viðbrugðið, og um sjósóknina þótti alt hafa farið
faman> vakandi varúð, umhyggja og stjórnsemi. En djarft þótti
gann s®kja alloftast og fara langt. Margmáll hafði hann sjald-
l Venð a sjó. Og enginn kunni frá því að segja, að hann
' æðrast, þó að eitthvað skærist í og brattar byðist.
tóVer9j hafði hann glúpnað, þó að kuggurinn byltist í grænni
r .lnni milli brotsjóanna, hrikti í hverju tré og gnysti í öllum
Pum, alt væri gaddi orpið ofan þilja og ekki sæi stafna
1 1 fyrir fannhríðinni.