Eimreiðin - 01.01.1928, Blaðsíða 127

EIMREIÐIN
RITS]Á
107
lága mat skáldsins á sjálfum sér er í samræmi við skoðun
kaþólsku kirkjunnar á syndum spiltu manneðlinu, og eina viðreisnarvonin
er í hans augum náðin og friðþægingin. Þessvegna biður hann heitt og
■nnilega: Styrk þú mig auman stundarþræl,
still þú hjartans kvíða!
^9 hann þreytist aldrei á að ákalla guðsmóður og biðja hana um meðal-
2Ön9U: Ó, blessaða Móðir, ég bið þig nú,
ó, blessaða Móðir, styð mig nú,
ég flyt þér hjarta míns hróður. —
Ó, lýstu mér nú, unz líkn ég finn,
ó, leiddu mig fyrir soninn þinn,
minn græðara, Guð og bróður.
^iá syninum er björgunin vís:
Hann bætir og þvær mitt brúðkaupslín,
hann bindur og græðir sárin mín
og sektinni af mér sviftir.
En F • •
Vr|r sinn eiginn tilverknað er skáldið ekki neitt nema stundarþræll,
°lurseldur syndinni. Hin kaþólska lífsskoðun skáldsins er óblandin og
rein- Og það er vel hægt að gleðjast af einlægni hans og innileik í
sumum þessara kvæða, þótt maður sé honum ekki allskostar sammála í
húarefnum.
Stefáni hefur auðnast að yrkja kvæði, sem eru líkleg til þess að lifa
^ u°rum þjóðarinnar Iöngu eftir að skáldið er komið undir græna torfu.
mngahiti hans ásamt næmum skilningi og afburðavaldi yfir efni og
I Of jyi 1*1 c
emkenna þessi beztu ljóð hans. I þessari bók eru til slík kvæði,
^ °9 í fyrri bókum hans. Það eru ekki hrynhendurnar um þá Vil-
^ 111 kardínála og Bjarna frá Vogi og ekki kvæði eins og 7e Deum og
Xl^a Re3is, heldur eru það kvæði eins og t. d. Jól, Þév konuv, Það
k °g Fvam til heiða. Enginn, sem les þessi kvæði einu sinni, hvað
oftar, gleymir þeim auðveldlega aftur. Og hvers vegna? Vegna þess
ao har .
er gripið í gamla strengi og knúnir fram ómar, sem vekja berg-
' Ejörtunum. Ef þú hefur heyrt afburða fiöluleikara fara með lög,
I Pu kunnir í æsku, má vera að þú hafir hrifist svo með, að þú
Ymdir umhverfinu og lifðir upp aftur liðnar stundir. Slíkur er Stefán,
9ar honum tekst bezt upp. Hann knýr fiðluna svo snjalt og með þeim
uatrega, að þú verður að hrífast með. Þú getur ekki að því gert.
ekki sem bernskan komi í móti oss með minningar sínar og jóla-
sieöi, k. ,
pegar ver lesum hið yndislega og barnslega kvæði Jól? Er ekki