Eimreiðin - 01.10.1933, Qupperneq 4

354
HANN ER AÐ KOMA
EIMREIÐIN
sagan kann að greina frá. Samskonar atburðir höfðu að vísu
gerst áður, með komu hinna miklu meistara og fræðara. En
enginn þeirra varð stórfeldari, afdrifaríkari né þýðingarmeiri
fyrir mannkynið en sá, sem gerðist í Gyðingalandi fyrir tæp-
um tveim árþúsundum, er móðirin unga vafði nýfætt barnið
reifum og lagði það í jötu, en englarnir sungu yfir Betle-
hemsvöllum: „Dýrð sé Guði í upphæðum og friður á jörðu
með þeim mönnum, sem hann hefur velþóknun á“. [Aenn
greinir á um það, hve mikið af frásögninni um fæðingu Jesú
hjá Lúkasi sé helgisögn og hvað sögulega rétt. I/ísast ræður
helgisögnin þar allmiklu. Það skiftir hér ekki máli. Það sem
máli skiftir er það, að stundum hefur he/gisögnin í sér fólgm
dýrmæt sannindi. Og öll frásögn Lúkasarguðspjalls um þenna
atburð er fjarri því að vera nokkurt ofurmat á gildi hans,
heldur er hún þvert á móti nákvæmlega rétt lýsing á mikil-
vægi komu hans, sem sendur var til að frelsa heiminn.
Þvi hvernig var ástatt um hinn mentaða heim þátím-
ans um það leyti sem saga kristninnar hefst? Helstefnart
drotnaði um hin gömlu menningarlönd í Asíu, Afríku 05
Evrópu. Myrkurskuggar hrynjandi trúarbragða, hrynjandi
þjóðskipulags, grúfðu yfir hinum gríska og rómverska hewu-
Musterissmíð hinna miklu meistara fornaldarinnar var að
hrynja. Launhelgarnar frægu í Memphis, Delphi og Eleusis
voru að spillast. Hræsnarar og misyndismenn fengu orðið
aðgang að launhelgunum, og hinum helgu athöfnum var
snúið upp í guðlast. Lærisveinar Orpheusar, Pythagórasar og
Platós bíða lægra hlut fyrir eigingjörnum þjóðmálaskúmum,
fyrir hártogunum sófistanna og girndum lýðsins. Véfréttirnar
eru þagnaðar. I/izkugyðjan Minerva felur ásjónu slna fyr‘r
lýðnum, sem saurgaði launhelgarnar og svívirti guðina með
skopleikjum Aristófanesar og Bakkusarveizlum, segir höfundur
einn, þar sem hann er að lýsa ástandinu á þessum tíma-
mótum. Trúarbrögðin eru að verða að hjátrú, heimspekin að
afneitun og efasýki, stjórnmálin að sérhagsmunabaráttu °S
flokkadráttum. Hin óslökkvandi trúarþrá mannanna fmnur
ekki endursvar. Þannig var ástatt í hinum gríska heimi, sem
eitt sinn hafði tekið við vísindum Egyfta og du/fraeðum
Austurlanda, og varðveitt hvorttveggja um margar aldir. Róm