Eimreiðin - 01.10.1933, Qupperneq 13

eimreiðin A. KIELLAND OQ QESTUR PÁLSSON 363
fyrir því að gifta Kirstínu manni, sem þau að vísu vissu að
Sekk með sýfilis.
Samskonar hræsni í siðferðismálunum kemur og vel fram í
Else. Þar er With konsúll, sem á allra vitorði er svartur
sauður í þeim efnum, gerður að formanni í félaginu til við-
reisnar föllnum konum. Og seinna er það svo auðvitað þessi
iormaður sjálfur, sem kemur EIsu á strykið — niður á við.
En það er eigi aðeins þau síra Eggert og Þuríður gamla,
sem eiga sér hliðstæður hjá Kielland; einnig fórnarlamb Gests,
Anna, virðist vera allskyld EIsu Kiellands. Báðar eru unglingar
a 17—18 ára aldri og báðar léttlyndar og kátar, sannkallaðir
Ijósberar í hversdagsumhverfi sínu. Þó er Elsa miklu meira
liðrildi en Anna, sem í því ber merki umhverfis síns, íslenzku
s^eitarinnar.
Loks má benda á eitt atriði, sem Gestur hefur haft nógar
tyrirmyndir að hjá Kielland, það er leikni prestanna og heldra
íólksins að hverfa réttu máli og svæfa samvizkur þeirra, sem
eru óharðnaðir og eiga veika en sanna réttlætistilfinningu
1 ðrjóstum sér. Þetta er á annan bóginn einn flötur á hræsni
Prestanna og heldra fólksins, á hinn bóginn lýsing á því, hve
Siarnt mönnum er á að ljúga að sjálfum sér og svæfa sam-
V|zkuna til þess að komast hjá óþægindum.
Um þetta er sagan Den gode Samvittighed, sem varð Kær-
Eiksheimilinu samferða í Verðandi. Þar er það fátækrastjórinn,
sýnir frúnni, sem er á góðgerðaferð í fátækrahverfinu, fram
a t>að, hve óverðugt þetta pakk sé fyrir velgerninga hennar.
, kemur ekki síður fram í Else, þar sem frúrnar sitja
a ráðstefnu með kapelláninum og konsúl With og brjóta heil-
at1n um það, hverjum þær eigi að gera gott, en öll eru a.
ÍT1- k- ásátt um það, að ekkert sé hægt að gera fyrir Elsu,
a bví að hún sé enn ekki »fallin kona«.
A svipaðan hátt kemur séra Eggert í veg fyrir það, að
n°kkuð verði úr samskotunum til Björns á Krossi, af því að
ann var ekki viss um, að Björn hefði það rétta hugarfar til
taka á móti gjöfunum: sanna auðmýkt og hræsnislaust
aKkIaeti. Sannleikurinn er sá, að Björn hefur ekki verið nógu
ai*ðmjúkur við prófastinn, og ekki kunnað að danza eftir
hans Pípu.