Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1933, Side 16

Eimreiðin - 01.10.1933, Side 16
366 A. KIELLAND OQ GESTUR PÁLSSON eimreiðin þetta atriði. Hér er því ekki nema um tvent að gera: annað- hvort hefur þeim báðum dottið hið sama í hug, eða báðir hafa tekið hugsunina að láni frá þriðja manni, og þykir mér það jafnvel sennilegast, þótt ekki geti ég bent á fyrirmyndina. Þetta er kaflinn, þar sem Þorvarður gamli er að leggja Sveini lífsreglurnar og tekur hundana til fyrirmyndar: »Það er manni sjálfum að kenna, ef allir eru á móti manni. Eina lífsreglu hef ég tamið mér alla mína daga, og það er að lúffa; það er dýrmætt að kunna að lúffa, lúffa fyrir öllum, sem einhver völd og einhver efni hafa. Auðmýktin er mikil guðs gjöf fyrir þá, sem lágt erum settir í veröldinni, eins og við, Sveinn. Hefurðu tekið eftir hundunum? Þeir kunna að lúffa*- Með þessa kenningu bak við eyrað leggur Sveinn í atvinnu- Ieit út í bæ. En honum bregst bogalistin. Og hjá einum em- bættismanninum, sem hefur á sér almenningsorð fyrir hjálp' semi og manngæzku, fær hann jafnvel svoleiðis viðtökur, að hann gleymir hundseðlinu og rýkur út í fússi. Minna athuga- semdir þessa embættismanns ekki alllítið á dóma »heldri mannanna* um þau ungu hjónin í Erotik og Idyl, og vera má að Gestur hafi leiðst af embættismannahatri Kiellands til að skapa þennan reykvíkska heldri mann, sem Einari Hjörleifssym þótti ótrúlegur í ritdómi, sem hann skrifaði um bókina í Lögbergi- En hvað sem því líður, þá er það víst að mjög svipu^ skoðun á hundinum kemur fram í grein Kiellands lAennesker og Dyr, er út kom í samnefndri bók 1891, þrem árum efhf að bók Gests kom út. Þar segir svo: »Uheldigt er det ogsaa, at det Dyr som Menneskene meS^ beskjæftiger sig med, skal være Hunden. Thi Hunden, som af Naturen tilhörer en af de falskeste og feigeste Dyregrupper — Ulven, Ræven, Chakalen og hg- nende — har ved den lange Omgang med Menneskene tabt Mesteparten af den Intelligens, som Kampen for Tilværelsen udvikler hos det frie Dyr, medens den saa höjt beundrede og overvurderede Klogskab i Virkeligheden ikke er andet end Ting, den i Generationers lange Löb har lært i Træl' dom hos Mennesket. Alle Hundens Dyder beror paa den uopslidelige Evne ti at underkaste sig....
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.