Eimreiðin - 01.04.1936, Blaðsíða 62
166
UM VATNAJÖKUL AUSTANVERÐAN
eimbeiðin
vötn og snotur seljaliús og sváfu í loðfeldum. Á jöklunum,
þar sem áður voru almannaleiðir, gerum við nú landafræði-
legar uppgötvanir, í slað þess að leika oss þar i góðviðrinu
og lierða okkur í harðindunum.
Sem betur fer, mun þess nú ekki langt að l)íða, að þjóðin
skilji köllun sína og hyggi víðsvegar um öræfin snotra og
hjarta fjallaslcála í slað eymdarkofanna, sem kölluð ci'U
sæluhús — til háðungar fyrir þróun og framtíð.
Kynslóð sú, sem nú ber hita og þunga dagsins, hefur eig1
enn skilið þýðingu þessara mála, enda er sárfátt íolk heI
fjallfærl og engin manneskja fær um að taka þátt í nútitna'
fjallaíþróttum, að liætli frændþjóðanna.
íhúar hins fegursta og frjálslegasta lands álfunnar h;1*a
hlekkjað sig þannig í viðjum þrasfenginna dægurmála, ;*Ó
þeir liafa gleymt livernig liægt er að lifa og skylt er að lila’
í samræmi við umliverfi sitt. Fegurð landsins á að nota 1
að liæna hingað ferðamenn. En hvaða álil munu þeir góðu
menn fá á þjóðinni, sem eigi sýnir það í verkinu, að hul1
kunni að meta þá fegurð, er hún gumar af?
Hvað munu gestirnir segja um sæluhúsin?
Ef þér, lesendur góðir, ferðist um landið, munuð þér skilj8
þetta. Guðmundur Einarsson
1 frd M‘ðdal-
Er lauf taka að gróa.
Er lauf taka’ að gróa i lundi
og loft verða lilý og blá,
þá verður hjarta mitt alt af ungt
og órótt af sárri þrá.
Og þráin vefur sér vængi
úr vorsins töfra-hjúp
— og leggur þá líka stundum
langt út á tregans djúp. FriðjónSSon-