Eimreiðin - 01.04.1936, Blaðsíða 32

13(5
NÝJUSTU BÓKMENTIR NORÐURLANDA
eimkeiðiN
og er |)ví aðeins minst á þá meðal yngri skáldanna, sem mér þykn
líklegt, að íslenzkir lesendur hafi gaman og gagn af að kynnast-
Nöfn, sem þegar eru alment þekt hér, svo sem hinn siunga Iícrinnn
Wildenvey o. fl., læt ég' sitja á hakanum. - Olaf Bull, sem einni.á
liefur getið sér ævarandi æsku, er freinur ástæða að hvetja nienn
til að lesa. Hann er lítið þektur utan Noregs, en var bezta ljóðskai
Norðurlanda, meðan hann lifði, og enginn er enn kominn frani h°n
um meiri. —
Þeir höfundar, sem nýnorsku rita, munu vera minst þektir alha
norskra skálda hér á landi. Merkasti rithöfundur á því niah.
fyrir utan liinn víðfræga Olaf Duun, sem ekki telst »ungur« lengu >
— er Pelamerkur-skáldið Tarjei Vesds. Hann er maður rómantísk111
og á stöku stað ekki laus við siróþskenda tilfinningasemi, en neZ
bækur hans eru góð listaverk. Pegar með annari bók sinni, Sfm
numn Höskuld, vakti hann mikla athygli og hefur með tveim s1^
ustu bókum sínum, l)et store spelet og Kuinnor ropar heini, koi'1
í fremstu röð yngri norskra skálda. —
Efnilegur höfundur er Lars Berg, sem einnig skrifar nýnors'
Fyrsta bók hans, Del var det ingen som vidste, vakti mikla og 'tI
skuldaða athygli. — letít
Með yngri hötundum telst Cora Sandel. Hún er mjög merki »
skáld; still hennar og mál er iburðarlítið, en efnismeðferðin a
óvenjulega góð. Skáldsögur hennar, Alberte og Jakop, og Alber‘ •
friheten, eru vel unnin og' góð verlc. En bezt lætur henni að s
smásögur. Eru sumar þeirra heilsteyþt listaverk. — 0„
Ernst Orvil, Haakon Bugge Mahrt og Andreas Markusson eru "
efnilegir rithöfundar. Hinn síðast nefndi hefur á siðastliðnu ha'■
gefið út ágæta sögu: Forlat oss vdr skgld.
bók-
Fað er varla um eins auðugan garð að gresja meðal yngstu 11 ^
menta hinnar ágætu sambandsþjóðar vorrar eins og i Noreg'-
visu eiga Danir mörg góð og efnileg skáld, en yngri höfundar pe ^
ráða ekki yfir eins mikilli tækni og eiga naumast alment eins m
ö ö M-í UPP 1
sjalfskritik og norskir »kollegar« þeirra, enda alast þeir eimi
jafn ströngum skóla og Norðmenn; því norskir lesendur eru
vandlátir.
Tveir ungir danskir höfundar hafa á síðustu árum hlotið
mikh'
og skvndilega frægð, þeir Marcus Lauesen og Nis Pefcmsem
Marcus Lauesen hafði gefið út fjórar bækur, þar á meðal ska 1
una En Mand gaar bort fra Vejen, sem enn er eitt hans bezta ' t
hjá Reitzels-forlagi í Höfn. Svo skrifaði hann stóra bók, sem. m^^
Og nu venter vi paa Skil), en forleggjarinn þóttist þa veia tta
að taþa nóg á honum og bað liann að fara til skollans me V
heljarmikla handrit. Marcus lét sér það að kenningu verða ^
til Gyldendals með skræðuna. Þar var hún gefin út næsta haiis