Eimreiðin - 01.04.1936, Blaðsíða 113

E,JmEiÐi4\
RADDIR
217
cr bœndum loks orðið
langvarandi. cn vonlausa revnslu að baki
I S.’ aö núverandi ástand er ofjarl þeirra, að öfugstreymið á upptök sín
j 'nn' stórfeldu gcngishsekkun lággengiskrónunnar 1925 og síðari kaup-
j 1 ^nnarstefnu, sem ásamt sívaxandi tolla- og skattaiiækkun hefur haldið
”bi<V°® gersigrað alla viðleitni þeirra og g'etu. þegar nú bændur
Vjj. 11111 tramleiðslukostnað« í beinni atleiðing' af því, að þeir hvorki
J *‘l*a ' Iicndi umráðin yfir jörðum sinum, né hcldur lagalegan ílilut-
arrett til að vcrnda sjálfstæði þjóðarinnar, þá fæ ég ekki séð með hvaða
.1|||m'1'1 H- J- getur dregið fram þá fjarstæðu, að slík krafa þýði afnám
u ' lla”S'1' n]’ l)vl undir slíkum kringumstæðum er óviðeigandi að linjóta
0,ðalagið citt, ])egar vitað er, að krafan er bvgð á þeirri réttu sknöun.
'•ncndur landsins séu lagalega ábyrgir fyrir fjármálum þjóðarinnar
að stjór
l,^n Cr' s,ðferðileg skykla til að liætta þeirri fjáröflunar-stefnu, sem liampar
fra U'n. s!yaxandi en rangfengnu tekjum rikissjóðsins af óstarfhæfri
V(| e,ðslu - framan i hina erlendu lánardrotna, og talca tán. En liins-
höf 8CÍl" !>að orðall,g cða sá búningur, sem ]>essi krafa birtist í, vald-
að ,n"m llclnillcl til að sameina þektar og blekkingalausar aðferðir til þess
inn'i)111 '* a"Ur ()« !osa nihissjúðinn undan eyðslustarfsemi »skipulagningar-
„ ' . ’ að f®rn framleiðslu landsmanna yfir á starfhæfan grundvöll, með
I) - f‘lsl‘<-klimi krónunnar, og loks að koma fjármálum þjóðarinnar í hendur
1,111 mönnur
'nitna
tni, sem hafa þekkingu og siðferðisþroska til að gæta hags-
jll,] l'jóðarinnar.
jej|( !"lnu'" augum bera þessar ályktanir H. .1. vott um meiri ókunnug-
fy
’rirko
11 fjármálaste
tstefnu þjóðarinnar, heldur cn skrif hans um nýtt stjórnar-
p-m^g hafa gcfið lesendum þessá rits tilefni til að álita.
i'efti 1Utð 11111111 samþykki, að H. .1. gefist kostur á að svara i þessu
Ln ck áskil mér rétt tif andsvara siðar.
17. mai 193(5.
Jóhann Arnason.
’or frá II. j.
Kl !,r. Jóbai
tilr ■ "“‘'ann Árnason hyggur, að ég sjái eftir því fé, sem hefur farið i
lega« ■ >>Sem ljícn(ll,r liafa gert til að láta búskapinn bera sig fjárhags-
skal ’ ^ el(ki, hvar liann hefur lesið það út úr grein minni. Ég
l]yfa erðtl fyrstur manna til að viðurkenna, að þeir ræktunarstyrkir, sem
Vcl '. 1 refta staði, hafi borið góðan ávöxt, og að þvi fé hafi verið
lit :| | ’ h-n þvi miður hefur mörgum miljónum að auki verið veitt
ein].u^^1'1 sðvk'öina, ýmist með engum árangri cða verra en það. Skal ]>ar
þa>gjn(j. lullla té til vega, brúa, síma o. fl., sem að visu veita nokkur
þó :irj ’ 111 1 tleiri tilfellum bæta afkomu bændanna ekki neitt, en kosta
aðstöð], ‘i Storle 1 '’tðhaldi. Akvegur i afslcekta sveit megnar aldrei að jafna
strjáljjýj. Cnnai Vlð l)icr sveitir, sem næst liggja markaðinum. Fjarlægari
111,1 (lut/i S'eitlr h’cta aldrei orðið samkepnisfærar við þær, sem nær liggja,
einliverj.- tlð" af,lrðasölu, nema þeim sé, auk veganna, veitt fé i
"rfjeti ; m'n<1 111 að jafna hallann. Og þá er betra, að ríkið sýni heldur
Llnuin styrkveitingum, s])ari vegalagningar og tæli ekki bændur