Eimreiðin - 01.04.1938, Qupperneq 17

E,MREIðin
VIÐHALD ÞJÓÐANNA
137
e’8nast börn. Til Jiess geta verið ýms ráð, ekki sízt að leggja
lam skilyrði til ]>ess að gera ]iað fýsilegt. Það er ekki nema
Fett’ Þeir sem taka að sér að eignast börnin og koma þeim
''kl'. njóti stuðnings Jijóðfélagsins umfram hina, sem ekki leysa
0 a hlntverk af hendi. 1 þessu efni gerir þjóðfélagið enn ekki
U' nógan greinarmun, en þegar hætta fer að verða á, að
"ÓKonian sé of lítil, er komið hið fylsta tilefni til að bæta úr
hn þjóðfélagið Jiarf líka að gera all-miklar kröfur til þeirra,
^ni börnin eiga. Þar er vandinn el' til vill mestur, hversu þeim
'ófum skuli haga og framfylgja.
viðl'U^ C1 ^Íofn"n' nieiri nauðsyn en að vernda kynstofninn,
að h°num, og ef unt er, bæta hann? Til Jiess að vinna
. _.þ'í eru mannfræðin, erfðafræðin og ættfræðin hin beztu
tæki. Ættfræðin er gömul og þjóðleg fræðigrein
a landi, en Jiað er fyrst i sambandi við ertðafræðina og
Vian"ir*ðina, sem hún fær sitl fulla gildi. Það mun þegar vera
naður talsverður áhugi hér á landi á mannfræði, meðal
j-e ‘ lyrir binar merkilegu rannsóknir Guðmundar pró-
Se S°ls Hannessonar, sem að vísu eru aðeins byrjun á því starfi,
þarl að vinna. En því starfi þarf að halda áfram, Jiað er
'orum mestu nauðsynjamálum. Það æski-
are'ðanlega eitt af v
W;
dr
gasta
r r Vær*> að hér gæti komist á fót ættfræðistofnun, líkt og
fp omundur Finnbogason hefur stungið upp á, sem jafn-
heiði að viðfangsefni mannfræðilega þjóðarrannsókn og
'naði viðleitni til bóta kvnstofninum.
ÍJq^i
ionar stofnun kemst hér vafalaust á fót þegar mönnum
En • ^0^11 ]jóst, hve inikilvægt þetta mál er í raun og veru.
inn ',aítlVel a meðan að það bíður, má nokkuð gera með hvatn-
°§ fræðslu.
ky ^ |larf að innræta Jijóðinni ábyrgðartilfinningu gagnvart
otninum. Það þarf að fræða hana um líffræði og arfgengi.
þejr, ao seS.)a mönnum skýrt og skorinort, hverjar skyldur
ge^ Cru v'ð l'jóðina, við ætt sina, við börn sín. Það þarf að
'nnbi.ni<>nnUm l’ost’ að niakavalið er miklu meira en tómur
festa a,StUr eðíl skáldleg rómantík, og að bæði þekking og skap-
litið HU.ta nióta þá rómantík. Það mætti gjarnan ýta dá-
niikþ,11<tU ættarmetnað; ættfræði og ættartölur þurfa að verða
•'lgengari en þær eru nú, ekki sízt til að byggja upp