Eimreiðin - 01.04.1938, Síða 49

Ei:sIBE1ÐIN-
MAURILDI
1G9
^annes skipað honum í síldina. En eftir að hafa staðið allan
^aginn við slátt, fanst Gunnari þetta harla mikil óbilgirni og
'innuharka, — þótt ungur og hraustur væri. Hann gat því
ekki að sér gert að hreyta ónotum .í karlinn öðru hvoru, meðan
þeir voru að tæma úr einu netinu í víkinni. Svo þétt var í því,
að þeir þurftu ekki að ómaka sig í það næsta til að fylla bát-
'nn, og síldin gerði það að verkum, að Hannes var í indælu
skapi og tók ónotum Gunnars með jafnaðargeði.
»Vertu ekki svona úrillur, Gunnar minn, þú jafnar þig þeg-
ar hú kemur innan um stúlkurnar þarna uppi á flötinni," sagði
^annes um leið og þeir rendu bátnum upp að einni brj'ggj-
llnni, en glóðin sindraði í kjölfarinu og skildi eftir glitrandi
lak á sjónum. Það var gletnissvipur í augum Hannesar gamla,
ei kann mælti þessi spámannlegu orð.
t’eir Brandur í Vogi og Hannes á Eyri höfðu gengið í lið
'01' nieð öðrum um að frysta síldina. í þetta sinn var ösin
s'° mikil af utansveitarfólki, Norðmönnum úr kaupstaðnum
síldveiðurum af öðrum fjörðum, að nauðsyn var á að
g nnanienn sameinuðust. Og þegar Hannes gamli á Eyri og
a,1dur gamli í Vogi — og beggja fólk — sneri bökum saman
°k karðist fyrir því að komast fyrst að frystinum, féllust öll-
11111 öðrum hendur. Hafði fæstum haldist uppi að etja við ann-
an þeirra, hvað þá báða sameinaða. Jafnvel háværir Álasunds-
■ arar og ofstopafullir Strílar urðu gæfir eins og lömb, og
11 þó uppivöðslusamastir allra á þessum slóðum.
”karna færðu eina góða til að bera með. Hún tekur úr þér
^ ndma,“ sagði Hannes um leið og hann óð upp í fjöruna og
elt p
bar
nleiðis upp að íshúsinu, til að líta eftir hvernig vinnan
Sengi. Skær stúlkuhlátur ofan af bryggjunni hafði þegar
_ athygli Gunnars. Hann kannaðist við þenna hlátur frá
1 a danzleiknum um helgina, að hann sá Hrefnu í fyrsta
Slnn é
dáð ■ ^ æ^lnni' klún hafði verið drotning kvöldsins. Allir höfðu
S1 að henni, og piltarnir höfðu slegist um að fá að danza
'ið *lLUla' klann einn hafði forðast hana á svo áberandi hátt
je nalgaðist ókurteisi. Hann hafði ekki getað gert sér almin-
^e>a grein fyrjr hugarástandi sínu þetta kvöld. En hún hafði
a® honum og strítt honum í allra áheyrn, — víst til að
a S1n á honum fyrir að hann skyldi ekki falla henni til