Eimreiðin - 01.04.1938, Qupperneq 73

ElsniEIÐIN
BLEKKINGIN MIKLA
193
Sein gæti trúað á og lit'að fyrir. Svo að ég gæti hlegið og
leikiö mér með barninu, til þess að varðveita líf þess hreint og
^ekkiaust, enda þótt ég væri yfirkomin af sorg, tómleika og
Svartsýni.“
”kg hafði einu sinni einskonar trú. Ég hugsaði mér dauð-
®nn sem hinn milda lausnara. Stundum, þegar ég var mjög
eyttur, þráði ég svefninn mikla, draumlausan og djúpan. —-
k eg hugsaði til upprisudagsins, þegar okkar gamla góða
nieðir jörð væri búin að leysa upp hold mitt og varpaði því
0 aftur upp á yfirborð sitt í marglitu skrúði blómanna og
graenu grasinu, — hversu undursamlegt það væri, að alt þetta,
.Cjln e*nu sinni hafði prýtt sjálfan mig, skyldi þá að nýju titra
- skóganna, á vængjum dægurflugunnar í ljómandi sólskin-
nu um hásumardag.“
ef ”^8 lletta fullnsegtSi þér ekki, því það var aðeins skáldskapur,
°g allur okkar hugsunarháttur er elckert nema eftirherma
íl skrautleg stæling.“
t(. ”^ei’ það fullnægði mér ekki. Nú er aftur ekfeert til nema
o» , e'kinn> sem gerir líf mitt að kvöl, vekur mig um nætur
ö 'emur svitanum út á enni mér.“
Uii) Cr V1SU sak’t> að trúin sé úrelt hugtak á okkar tím-
Sei^ f þó hefur líklega aldrei verið uppi nokkur kynslóð,
kiin ^elUr ^ra® trúna eins heitt og okkar kynslóð, hvort sem
niund6rÍr Sei avalt ljúsa grein fyrir þessari þrá eða ekki. Við
þag 11111 skellihlæja, ef okkur væri sagt að við þráðum trúna.
hei SOl^le8a er að við erum háð kirkjunni og erfikenningum
Vegn a^ ^ær SeU okkur næsta ógeðfeldar og óljósar. Þess
ej.]..a Veita þær okkur einnig enga fullnægju. Við skiljum
trú og vísindi geti farið saman, okkur finst það svo
að við glötum alveg skilningnum á því hvað
Sku fj;n'stæða
trii
m sé.“
»Ef
er
eg uú trúi á guð, fyrirgefningu syndanna og eilíft líf,
eS bá ekki trúaður?“
nef ailla höfum við einmitt mestu fjarstæðuna. — Þú þarft
aður C^a ekkl ai® gern annað en að segja, að þú sért trú-
ff°kk ^6SS Veia tat'1111 kristinn. Hún er til bölvunar þessi
inöjanSkÍfUUg’ sem skiftir mannkyninu í tvent, kristna og heið-
" tú'óðir, bróðir, hvernig er ástatt um þína ódauðlegu
13