Eimreiðin - 01.04.1938, Síða 75

EiMREIÐIN
BLEKKINGIN MIKLA
195
^vikrnyndahúsin skinu í marglitu ljósi raflampanna. Caritas
var föl
og augu hennar ljómuðu. Rauðu varirnar sýndust enn
rauðari vegna þess hve andlitið var fölt, fult af þjáningu og
angist. Draumheimar stórborgarinnar opnuðust innri sjónum
°kkar, svo við vorum'sem heilluð. Við vissum hvorki um stund
ne stað, — og af vörum okkar bárust hugsanir, sem við höfð-
11111 aldrei áður hugsað.
”(iuð, við þráuin undur undur! — Guð er stálið og steinn-
'nn vitsins kalda verk — hávaðinn í vélunum. Guð, — ég
0(tast þig 0g ég elska þig, þú seiðir líkama minn og sál til þín,
nieð gráðugum, óseðjandi steinvörum þínum.“
, .”°S nrinn guð, hann er hinn sanni veruleiki. Á hann þarf
n ag trúa, því ég þekki hann og veit að hann kemur. Ég
I seð hann eins og hann var fyrir tvö þúsund árum, þegar
‘lt'n elskaði lífið og þá, sem í lífinu eru aumastir allra.
er María Magdalena — bersynduga konan, sem hefur
’arðað
sig og situr fyrir karlmönnum í dimmum hliðarstræt-
ar
s].
Uni
beSs
^111' ~~ Hann hefur gengið framhjá mér, og ég hef fylgt hon-
f.,]1 eíttl 11111 þektar og óþektar götur, án þess að voga að snerta
1 klæða hans, því hann er heilagur.“
, ^Hann reikar um hafnarhverfi stórborgarinnar, þegar kvikn-
U 1 a"ðu ljóskerunum, og horfir meðaumkunaraugum á
vl kjurnar, sem lianga hálfnaktar í gluggunum út að óhrein-
s(la?tum. — Hann staðnæmist við veitingaborð kránna til
_ S tala við ölvaða sjómenn nreð blóðhlaupin augu — og
þv> 11 ^lessar alt þetta fólk með hvítum, gagnsæjum höndum,
^nnn er sjálft undrið og opinberunin."
'iin 1SSU^e§a er hann upprisinn og lifir meðal vor. Við get-
S(?i^ St15 tiann og heyrt hann tala. Hann horfir á kirkjurnar,
stór IllenntIntl tiafa reist handa honum, og kirkjurnar eru of
°8 kaldar fyrir hann. Hann er hræddur við þær og hörfar
hef 311. ^1^1 trans rúmast í glitrandi vatnsdropanum, sem fallið
111 ' gróm götunnar.“
],;” ’Hhverntíma kemúr hann líka til okkar og réttir okkur
lengi ’ '10 tognum honum eins og bróður, sem hefur verið
hélö ^ ^Ur^U er aHur kominn, eins og bróður, sem við
111 jafnvel nís AT rYI 1*1 fl m n n nrt Trí'X lr Xf/CimT í'TTi'íft ^
>>Eitt
Jafnvel að væri dáinn og við höfðum syrgt.“
sinn létu prestarnir og hinir skriftlærðu taka hann