Eimreiðin - 01.01.1948, Síða 89

eimreiðin
RADDIR
77
fyrstu vísunni, ef um fleiri vísur
væri að ræða, því venja er að
syngja þjóðsönginn aðeins einu
sinni. Því miður þekki ég lítt
kvæði yngri skáldanna; en hjá
hinum eldri eru mörg kvæði eða
kvæðabrot, sem í höndunum á
djörfu og óháðu tónskáldi gætu
orðið að ágætum þjóðsöng. Má
þar til nefna parta úr „ísland,
fsland, ó, ættarland", eftir Krist-
f"n Jónsson, „Ég elska yður, þér
Islands fjöll“ eftir Stgr. Thor-
steinsson og „Þú álfu vorrar
Vngsta land“ eftir H. Hafstein.
&n ef til vill felur þó engin ein
visa í sér fleira af því, er einn
Hoðan þjóðsöng má prýða, en vís-
an eftir Matthias Jochumsson:
Msland, þig elskum vér alla vora
daga“. En lagið verður að vera
islenzkt og gagnólíkt Bellmans
aginu, sem nú er sungið við það.
9- janúar 1948.
Gísli Jónsson.
engin ÞÖRF Á
nafnbreytingu.
fd'rá Húsavík i Suður-Þingeyj-
arsýslu hefur Eimreiðinni borizt
eftirfan-andi umsögn:
Greinin island — Eyland, í 3.
Lefti Eimreiðarinnar 191,7, fjall-
ai um nafnbreytingu á ættlandi
^°ní’ °9 er það ekki með öllu ný
omynd, en kemur samt sumum
?nkennilega fyrir sjónir> því
feiðanlega eru þaö margir /s_
í! mgar, sem ekki finna til
emnar knýjandi þarfar á nafn-
reVtingu, né skilja, þrátt fyrir
rarn komin rök, en finnst sem
atmargt muni meir aðkallandi.
ofundur viðurkennir, að ekki
UUl Unnt að finna nýtt nafn,
sem allir séu ánægðir með, enda
mun það tvímælalaust rétt. —
Nú er það vitað mál, að mjög
margir eru ánægðir með íslands
nafnið og láta sér ekki til liugar
koma nein breyting, og er því
með öllu óvíst, að fleiri yrðu
ánægðir með nýtt nafn, hversu
gott sem væri.
Sumir telja Island rangnefni.
Ég tel eigi að svo sé, þótt fleiri
lönd gætu að vísu átt jafnan eða
meiri rétt til þess, hvað þýðing
nafnsins snertir. Hér eru jöklar,
það vita allir Íslendingar. Og þó
núlifandi kynslóð hafi, sem betur
fer, lítið orðið fyrir barðinu á
liafísnum, „landsins forna fjanda“,
verður eigi liið sama sagt um
gengnar kynslóðir, og litlar líkur
til þess, að átök við ilann séu með
öllu lijá liðin. Verður þá hver
útlendingur, sem sannar spurnir
vill hafa af náttúru lands vors og
eðli, einnig að kynnast þeirri hlið,
enda hvorki karlmannlegt né
skynsamlegt að reyna að draga
hulu yfir þessa annmarka, með
nýju nafni. Hitt er kannski satt,
að óþarft sé að auglýsa slíkt með
nafngift, en hugsast getur lika,
að okkur sjálfum sé liollast að
liafa þann „fjanda“ vel í mmni
á milli þess, sem hann lætur af
sér vita, og getur þá hið gamla
nafn stuðlað að því.
Mér skilst sem tillagan um
nafnbreytingu sé fyrst og fremst
miðuð við útlendinga, enda munu
fáir telja líklegt, að heimafyrir
sé þess þörf.
Rökin fyrir því að nafnbreyt-
ing sé nauðsynleg, til þess að út-
lendingum veiti léttara að öðl-
ast réttan skilning á landi voru
og þjóð, eða öllu heldur að forða