Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 40

EIMREIÐII*
Hvar siöndum vér?
1 Eimreiðinni 1944 var, að nýafstaðinni stofnun íslenzka lý8*
veldisins, nokkuð um það rætt, að enn liefði ekki verið gengið
frá sambandi Islands út á við, þó að stofnun lýðveldisins „sé i
alla staði endanleg livað innanlandsfullveldi snertir“. Var á þetta
minnzt út af grein í Lundúnablaðinu „Times“ frá 25. maí sania
ár um málefni Islands. 1 2. og 3. liefti Eimreiðarinnar 1945 var
aftur rætt um þessi mál í greinunum „Við þjóðveginn“, og þ;'
meðal annars um nauðsynina á að tryggja öryggi landsins þá
þegar með frjálsum samningi liins fullvalda íslenzka ríkis við
Bretland og Bandaríkin — með gagnkvæman bag þessara þriggj3
aðila fyrir augum. Var þetta talið viturlegra og lýsa meiri mann-
dómi af vorri bálfu heldur en að láta neyða sig út í afsal rétt-
inda, bersetu í landinu og afnot af því livenær sem styrjöld
kynni að brjótast ixt aftur á norðurbveli jarðar og einliverjn
stórveldinu, sem fyrst yrði til að brennna landið, þætti lienta.
Flokkaforustan í landinu var liikandi og á báðum áttum í mál-
inu fyrst eftir stofnun lýðveldisins, en viðurkenndi þó í orði
nauðsyn landvarna. Undantekning var auðvitað sá tiltölulega fá-
menni flokkur, sem berst gegn samvinnu við vesturveldin um land-
varnir, en tönnlast á hlutleysi, sem ekki er til. Það er bverjum
manni í blóð borið, að verja líf sitt og limi fyrir ofbeldinu, livaðaO
sem það kemur. Þjónandi prestar í kirkju Krists ættu að vera
allra manna bezt kunnugir þessari meginreglu. „Sá, sem ekki er
með mér, er á móti mér, og sá sem ekki samansafnar með mér,
hann sundurdreifir“. Þessi orð meistarans (Matt. 12, 30) mættu
þeir íbuga, sem berjast gegn viðleitni þjóðarinnar til að skapa
sér öryggi og varanlegan frið í samfélagi við önnur vinveitt og
frelsisunnandi þjóðfélög.
Nú bófst deilan mikla um flugvallarmálið með öllum þeim
æsingum, rangfærslum og óliróðri, sem lienni fylgdi. Alþingi sarn-
þykkti á fundi sínum 25. júlí 1946 að leita upptöku í bandalag