Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 79

eimreiðin
RITSJÁ
71
dð trua á „reynsluljós síns eigin lífs ',
8 fann, „að nú var nóg lesið og
ugsað um ráðgátur lífsins, markmið
^ ess og fnllkomnun i bili, og væri
ezt að sjá hvað veganestið dygði“.
Un l^endir á það, að auður, völd
j ^ f ikt er ekki einlilítt til lífsham-
gju og eftirsókn eftir ýmsum met-
fr\' ' 1l)ri')1,um. hraða, fegurð o. s.
.rV", er uftast hégómi einn. Lífsham-
ngja hennar er á sviði andlegra mála.
að S,S^°^Un ^rn Á. S. virðist liallast
' ufspeki Austurlanda, endurholdg-
arkenningu Búddatrúarmanna og
að flest hér í heiini sé meira
? uiinna sjónhverfing og líf vort
ins e*n>r áfanginn til fullkomn-
unar.
^ exander Jóhannesson. Lífsvið-
r hans er grundvallað á kristin-
. v*ðurkennduni dyggðuni og
Itúruvísindum vorra tíma. Hann er
0,1 UPP á vel kristnu heimili og
ut beztu menntun, sem völ var
érlendis og erlendis. Dr. Alex-
ander
er gafumaður, skáldmæltur,
umíl 'Í^iesrnn framfaramaður bæði í
jj egum og veraldlegum efnum.
jj ,.?n kve®st trúa því, að „tilveran
j .' ekk' °rðið til af sjálfu sér, eða
J'rir tilviljunj heldur sé liún verk
leit^ara' ^U®s * • ■ • „jafneðlilegt að
•k'L Sailikands við guð og reyna að
dau»tau lögmál, er ráða yfir lífi og
a • Hann telur, að iðkun hænar-
,nuar só
í.mesta gæfa, er knstnum
6é 'n* kl°rnast‘". Kristin lífsskoðun
Se ,,káleitust og göfugust alls þess,
vm kennt hefur verið á jörðu liér“.
sk SaSt* ve^ur til siðferðisþroska er
yujun og þekking hins fagra í líf-
lnU T1,.
^ ’ ru er brýn nauðsyn, trú á
og °^. *rn U sjálfan sig, mátt sinn
. .Ule8ln. Alexander Jóhannesson er
n^wáaaaðiir, sem ekki hefur glatað
8,8 Verðmæti lífsins, barnslegri trú
á handleiðslu guðs og huggun bæn-
arinnar.
Agúst H. Bjarnason. Hann kveðst
vera lítillar eða engrar ákveðinnar
trúar, en ber þó djúpa lotningu fyrir
leyndardómum tilverunnar. Langa
ævi hefur dr. Á. H. B. helgað sig
rannsóknum, sálfræði, heimspeki og
náttúruvísinda. Lífsskoðun lians er
mjög lieimspekileg, og hann er stöð-
ugt opinn fyrir öllum nýjungum. Um
framhald lífsins, eftir jarðneska
dauðann, kemst hann að þeirri niður-
stöðu, aö ennþá standi óhögguð orð
Sókratesar (d. 399 f. Kr.b.), að menn
geti liuggað sig við það, að annað
livort sé dauðinn draumlaus svefn
eða þá nýtt líf í sambúð við sína
líka eða betur þroskaðar verur; —
23 aldir eru síðan Sókrates sagði þessi
orð, rétt fyrir dauða sinn og þrátt
fyrir allt grufl eru heimspekingar nú-
tíinans ennþá á sama máli! — Eðli-
lega er próf. Á. H. B. liræddur við
tækniþróun og óstýrilæti vorra tíma,
yfirráða- og valdagræðgi kunni að
verða þess valdandi, að menning vor
líði undir lok. En veika von kveðst
hann þó liafa um það, að ,mranii-
kyninu megi auðnast að þroskast til
æðra og betra lífs, og orkukerfi sáln-
anna takist að stíga upp í sál sáln-
anna, samnefnara alls þess, sem er
satt, fagurt og gott, upp til guðs, til
þess að lokuin að öðlast alsælu, hvíld
og frið“. Sannarlega ekki trúlaus mað-
ur, sem slíka von hefur, von hugsandi
gáfumanns getur aldrei verið til án
trúar.
Björn Sigfússon. Hann segir:
„Guðsþrá trúarbragðanna er máttug-
ur og eilifur veruleiki og sönnun
þess, að mannkynið getur stefnt til
góðs, þegar því er sjálfrátt“. En skoð-
un B. S. er, að kirkjan hafi eyði-