Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 81

^mreiðin
RITSJÁ
73
fkki ^''f 'agl’ ,,,a,lnl*fi«V læknast
d lneinsemdum sínum, nema
„ n"n öðlist ábyrgðartilfinningu
0 g . Urt Puði (t stað ríkisvaldsins)
í b irjaisau undan oki dýrsins.
tjj , ^agl’ a'I frelsi sé ekki frelsi
. .ær'S ^5nr itoltlið, heldur hitt, að
gan Urinn ^"ln’ Slg irjálsan að því að
ðð T Samvinnu vi'j sjálfan guð“.
g ° 11111 6e!"r sr. Jakol) Jón6Son:
0 g _lrn' a Bu®> opinberaðan í Kristi
ódauðleika sálarinnar ... ég
Ul a Krist og sigur hans“.
a], Uk°b Kristinsson: „í meginþorra
ur !,lan,lkyn8 er ilver einstakur mað-
i , ' an»afi hvort illur eða góður,
m *Uf illur og góður“, og
er.nnSSa^111 getur máske heitið must-
d AeÍíag8 a,1,ia 1 tiag) en er hospítal
u sjúkra og eitraðra lima á morg-
leit • ^anmK berjast ýms sundur-
,,.eii um saiir mannanna í stríðinu
alJ 1 góðs og ills. _ J. K. telur, að
! 8lrið og ból í hinuni ytra, sjáan-
fjgakei,ni sé í raun og veru ytra
1 a innri baráttu, sem á undan
Bengin. Grein J. K. er afburða vel
saiiim fiitt r
, Miu ai spokum setningum og
g^". 1Ugsuðum athugu num á cðli og
aPgerð manna og viðureign lífsins
Q ns góða) við dauðann (liið illa)
^ a^an þann voða, sem þeirri við-
ejgn hlýtur að vera sanifara. Höf-
in Ur ^ ^^er frani þá spurn-
f .fjU’ *1Venaer vér getum lilotið lífs-
^ lngu og sælu, og svarar því þann-
„ egar við gleymum okkur ger-
11 ega og í hreinum kærleika til
gUOc a.
g.. e,la nianna, eða göfugra hug-
, . la, og beitum hugsun og vilja í
^bessa kærleika“.
y " þ°fleifsson nefnir ritgerð sína
°n> "'nál lifúns. Margt er þar í ólagi,
Sein V'1 Ung^lnKa, aðbúnaður fólks,
j V’kkist í bæina, (bœjarins, segir
’’ eins °g Reykjavík sé eini bær-
inn, sem sópar til sín fólki úr sveit-
unum, og er það þó alls ekki svo).
Þjóðin þarfnast í ríkara mæli áhrifa
fagurra lÍ6ta. Stjóriimálaáróður cr ein-
liliða flokkapólitík. Bezta ráðið telur
J. Þ. að tekin sé upp stjórnmála-
fræðála í skóluiu landsins, þar sem
stjórninálaskoðanir yrðu skýrðar á
óvilhallan hátt, eins og önnur lær-
dómsfög, svo og listir, bókmenntir
og bíómyndir. En hvernig myndi
framkvæmdin verða? Er ekki hætt
við því, að kennslan mundi verða í
samræmi' við pólitiska skoðun kenn-
arans, ennþá frekar en nú er, svo og
listasmekkur og fleira, þegar keim-
aranum er beinlínis falið að kenna
börnum og unglingum þessi fög? Auk
þess yrði að banna flokksáróður, og
virðist þá komið allnærri andlegri
og pólitískri kúgun og einræði. Ófög-
ur dæmi um slíkt eru nærtæk: Ríki
Hitlers og löndin austan við járn-
tjaldið, að því er hermt er.
Kristmann GuSmundsson nefnir
ritgerð sína „Leikmanns þankar um
lukkuna“. Ástúð, kærleikur og gleði
eru í hans huga þeir eiginleikar, sem
nauðsynlegastir eru til þess að mönn-
mn líði vel. Hákristilegt hugarfar er
vissulega margra meina bót, enda
telur hann þetta hugarfar áriðandi
fyrir hvern einstakling og mannkynið
yfirleitt. Hann fyrirlítur flasið og
flanið. Ógleymanlegt er spakmæli
Kristmanns: „Þú œðir í fang jram-
tiðarinnar eins og þú óttist að ná
ekki háttum í gröfina“. Vissulega
mættu margir láta sér þessi orð verða
til grandgæfilegrar íhugunar. K. G.
áminnir menn uin það að reyna að
skilja aðra og liaga sér eftir því, það
sé vafalaust ein aðalbrautin til lífs-
hamingju. Hann segir: „Við skulum
ekkert þrátta um það, livort guð er
til, en sé hann það ekki, þá er