Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 82

Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 82
74 RITSJÁ EIMREIÐIN fremur þörf á, að við auðsýnum hver öðrum miskunn og mildi“. Sigurbjörn Einarsson. Hann hefur verið mjög hráðþroska og draumlynt barn, 5 eða 6 ára ganiall hugði liann að guð hefði útskúfað sér, sökum synda og misgjörða, en fékk þó hugg- un hjá ömmu sinni og föður! Síðan var Jesús með honum hvar sem liann fór og hjálpaði, þegar eitthvað hlés á móti. — Á námsárunum komu aft- ur efasemdir með nýjum lífsviðhorf- um, fráfall frá Kristi, andlcg umbrot, ægilegir tímar sálarkvala. S. E. nefn- ir það óliappasælt lífsviðhorf. Sr. Sigurbjörn er nijög opinskár og óhlíf- inn við sjálfan sig i þessum játning uin. Svo kemur hugarfarsbreyting á ný, eftir miklar þrautir, og hann lýt- ur Kristi í lotning, frelsaranum, sem hefur gefið honum ljós fyrir myrkur. Spurningunni um hvað lífið sé, svarar séra Sigurbjörn með orðum Páls postula: „Lífið er mér Kristur“. Forsendur þess segir liann, að séu að vísu handan við alla rökfærzlu, sannleikurinn hefur tekið hann og sigrað. Hann aðeins trúir því, veil það, eins og t. d. að 2 og 2 eru 4. Hann langar ekki til að deyja, liefur engan áhuga fyrir því, hvernig frain- haldslifið er, en hlakkar til að sjá Krist augliti til auglitis eins og hann er í guðs ríki. Lífið er náðartíð, og dauðinn er sigurvon, er byggist á hjargi trúfestunnar og kærleikans, sem auglýsist á Golgata. — Leit spírit- ista að sönnunum fyrir framhaldslífi, finnst S. E. vera „ótrúræn sjálfs- hyggja“, er dreifi huganum frá því eina, sein er nauðsynlegt. Segir hann sjálfur, að lesandanum finnist þetta, ef til vill, ósanngjarnt, og ekki get ég neitað því, að mér finnst það svo, þótt aldrei hafi ég tekið þátt í rannsóknum dularfullra fyrirbrigða. Eg her lotningu fyrir ölluni rann- sóknum, sem framkvæindar eru í ein- lægri sannlciksleit. Sigurjón Jónsson ritar langa og fróðlega grein um mannlífið, tak- inörk þess og tilgang, en ekki er hann bjartsýnn á horfurnar nú sem stendur. Um tilveru guðs og trú á aimað líf ritar liann að vísu alllangt mál frá fræðilegu sjónarmiði, en læt- ur ekki í ljós neina skoðun, er hann kann að hafa.? Spíritista kveðst liann aðeins þekkja sem álieyrandi, ekki hafa sjálfur fengizt við þær rann- sóknir, en cr þó, að eigin áliti, dóm- hær um að lýsa því yfir, að hann „hafi ekki heyrt um neitt, að svo gildar sannanir hafi verið færðar fyf' ir, að stafi frá látnum mönnuin, að þær séu fullnægjandi“. Lílsskoðun S. J. er, að heillarík framtíð mannkyns sé sú, að það taki sinnaskiptuin og bæti ráð sitt i sið- legum efnuni. Hann heldur þó ekki, að trúarbrögðin geti orðið undirstaða undir þessu siðferði. En það telur liann, að immmitið muni fá áorkað, þrátt fyrir allar tilfinningar. Ella niuni illa fara. Símon Jóh. Agústsson ritar síðasta kafla bókarinnar. Er það ein af lengstu ritgerðunum. Viðhorf manna kveður liann mótast af venjum og sið- um, sem þeir fylgja oft, næsta um- hugsunarlaust. En bak við þetta hýr skoðun eða trú, sein á rót i persónu- legri reynslu. Lífsviðhorfið breytis1 eftir ytri aðstæðum og örlögum, svo og þroska manna. Sjálfur kveðst hann liafa verið trúaður unglingur, trúlaus á annað líf um allmörg ár (námsárin erlendis?), en nú virðist honum „varlegast að gera ráð fyrir báðum möguleikunum“. Honum er þ° óinögulegt að trúa neinu sem er gegn „öruggri þekkingu“. Liggur þvt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.