Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 22

Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 22
14 MÁLAGJÖLD EIMREIÐIN Og lífið gekk enn sinn vanagang. Enginn varð þess var, að nein breyting væri á neinu í húsinu á Hólnum. Sveinbjörn Sum- arliðason þurfti nú ekkert að fara burtu eftir nýárið, eins og ætíð undanfarin ár, liann irndi sér vel heima. Jólin liöfðu liðið, góð og glaðvær að venju, smáboð og skemmtanir, messur og vökur. Frú Sigrún hafði skartað með sínu nýja, ljómandi fallega gull- liálsmeni, sem allir dáðust að. Sigríður á Lækjarbæ fékk nú aldrei heldri manna heimsókn, þótt viss maður kæmi heim frá ípilum hjá lækni, presti eða sýslumanni, en þessar liáu persónur spiluðu til skiptis hver hjá öðrvmi, tvisvar í viku. Hún var ekki í vafa um orsökina, hún Sigríður, en af eðlilegum á6tæðum bar hún sinn einstæðingsskap í hljóði og nrð kristilegri þolinmæði, vonaði að manninum, sem liún raunverulega elskaði, snerist hugur til hennar, ennþá eiuu sinni. En sú von var veik — því nú var æskan á ferð, liin sigursæla æska. Seint í febrúar kunngerði frú Sigrún manni sínum það, að hún ætlaði suður til Reykjavíkur með Esju eftir þrjá daga. Hún ætlaði að lyfta sér upp, lieimsækja dóttur sína og, sérstaklega, leita sér lækninga. Sveinbjörn tók því vel. — Það er alveg rétt, elskan mín, sagði liann. — Viltu, að ég komi með þér? Ég á mi auðvitað erfitt með að fara frá upp- gjörinu, eins og þú veizt. -— Nei, nei, sagði liún, — ég fer ein, góði, ég skil vel, að þú þurfir að vera heima. Hann leit snögglega á liana. Var einhver annarlegur hreimur í rödd liennar? Nei, á andlitinu var ekkert að sjá. Sami mildi, góði svipurinn í augunum. Sama róin yfir þessu fagra, nokkuð ellilega og þreytulega andliti. — Þú ert þreytuleg, sagði hann, — en ég vona, að guð gefi, að þessi ferð hressi þig og að þú fáir lækningu. Hún svaraði engu, en lokaði augunum. Það var ekki laust við, að hún fengi dálitla velgju, og liún var þreytt. Svo fór hún, og aldrei liafði liún áður haft þvílíkan farangur með sér, — föt, skrautgripi sína alla, jafnvel gamlar bækur, sem hún átti frá fyrri tíð, og myndir. Enginn sagði orð um það — hún réði. Það var undarlegt, að nú var það gamli Hermann Sighvatsson, sem mest hjálpaði frúnni við undirbúning farar- innar. Með ótrúlegri lægni tókst henni að koma því svo fyrir, að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.