Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 14

6
9
MÁLAGJÖLD
EIMREIÐIN
og lifði á gömluin merg. Gamli Hermann Sighvatsson, sem var
uær því jafnaldri frú Sigrúnar, fáeinuin árum eldri, var þar áfram.
Sveinbjöm hafði vit á því að nota sér þekkingu hans og trú-
mennsku út í yztu æsar. Sjálfur var Sveinbjörn lítt kunnur
verzlun og viðskiptum, en hygginn maður var hann og aðgætinn,
samhaldssamur og fégjarn að eðlisfari. Það var engin hætta á
því, að hann færi út í nein gönuskeið og vafasöm fyrirtæki. Hann
liafði aflað sér góðrar, fjárhagslegrar aðstöðu með kvonfanginu,
og enda þótt frú Sigrún væri þetta eldri en hann, naut hún þeirrar
virðingar í mannfélaginu; að hún hóf hann upp með sér í
meiri háttar borgara samfélag, svo að hann mátti nú og varð að
teljast jafningi helztu manna þar í sveitum og þótt víðar væri
leitað. Hann tók við þessari nýju virðingarstöðu sinni með lióg-
væru og hátíðlegu yfirlæti gagnvart almúganum og svo sem sjálf-
sögðum lilut gagnvart prestum og próföstum, sýslumönnum, al-
þingismönnum, læknum og öðrum jafningjum sínum. Auk þess-
ara þæginda, sem hann varð aðnjótandi, út í frá, og sem óneit-
anlega voru honum afar mikils virði, umkomulitlum sveitapilti,
sem brotizt hafði gegnum kennaraskólann í mestu fátækt, tók
hann nú einnig, af hjartans gleði, á móti ástúð þessarar indælu
konu, sem gerði honum allt til unaðar, sem liún með nokkru