Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 54

Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 54
□ SYNILEGA SAFNIÐ eftir Stefan Zweig. Á næstu stöð eftir Dresden kom roskinn niaður inn í klefann til okkar, heilsaði kurteislega, og þegar liann leit á niig, kinkaði hann kolli, eins og til gamals kunningja. í fyrstu kom ég lionum ekki fyrir mig, en jafnskjótt og lumn nefndi nafn sitt, kannaðist ég við hann. Hann var einn af mest metnu fornmunasölum í Berlín, og fyrir stríðið hafði hann oft sýnt mér gamlar bækur og handrit, og ég hafði margt af honum keypt. Við tókum tal saman um daginn og veginn. Allt í einu sagði hann: ,,Ég verð að segja yður frá því, sem nýlega koin fyrir mig, ]>ví það er vissulega hið furðulegasta, sem fyrir mig hefur borið á þrjátíu og sjö árum sem Iistmunukuupmuður. Þér vitið sennilega, hvernig listmuna- verzluninni er nú komið, þegar verðgildi peninganna er að gufa út í loftið. Hinir nýríku hafa nýlega öðlazt áhuga fyrir gotneskum inadonn- um, gömlum bókum, skurðmyndum og málverkum. Þeir eru alveg óseðj- undi; maður verður að gætu vel að, annurs myndu þeir tæma húsið með öllu. Þeir myndu kaupa linappunu úr skyrtunni yðar eða lampann á skrifborðinu. Svo það verður æ örðugra að útvega nýjar vörur — fyrirgefið, að ég skuli kulla þessa hluti, sem við teljum sígilda, aðeins vörur, en þessi óhugnanlega manntegund fær jafnvel mig til að Iíta á teikningu eftir Guercino einungis sem jafngildi svo og svo margra dollara! Það er alveg gagnshiust að setja sig á móti græðgi þessa fólks, sem svo er áfjátt að kaupa. Hérna um kvöldið var ég orðinn dauð- þreyttur á því og hefði helzt viljað loka, því ég blygðaðist mín fyrir að sjá í gömlu búðinni, sem faðir minn erfði eftir sinn föður, slíkt vesældarrusl, að enginn skrankurl hefði kært sig um það í börurnar sínar, í þessum vandræðum kom mér í liug að líta í gegnum gömlu verzl- unarbækurnar okkar, ef vera kynni, að ég fyndi þar nöfn einliverra gamalla viðskiptavina, sem væru fáanlegir til að selja mér eitthvað aftm' á hagstæðu verði. Slík skrá yfir gamla viðskiptavini er ætíð einskoiiar grafreitur, einkum á þessum tímum, og árangurinn varð ekki niikiH- Flestir fyrri viðskiptamenn okkar höfðu orðið að sjá af eignum sínuiw á uppboðið fyrir Iöngu, eða vom dánir, og frá þeim fáu, sem eftir voru, var lítils að vænta. Þá rakst ég allt í einu á bréfabunka frá elzta viðskiptavini okkar, sem ég var alveg búinn að gleyma, vegna þess, að frá því í byrjun
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.