Eimreiðin - 01.07.1957, Blaðsíða 57

ÚR FREMRIBYGGÐ OG TUNGUSVEIT
209
— eða þá annar matur, til dæmis soðinn silungur, þegar hann
veiddist.
Faðir minn lét oft marga snemmborna kálfa lifa, og var
þeim svo slátrað smátt og smátt að sumrinu. Ekkert, sem búið
gaf af sér, fór til ónýtis, en því miður var verzlun á þeim
árum óhagstæð, verð á íslenzkum afurðum, svo sem kjöti, ull
°g smjöri, lágt, en innfluttar vörur dýrar. Danir höfðu þá
verzlunina ennþá í sínum heljarkrumlum, ýmist beint eða
°beint, en pöntunarfélög voru þá í uppsiglingu. Var mest
pantað frá Louis Zöllner — og þá aðallega matvara, kaffi og
sykur. Voru þær vörur miklum mun ódýrari en í búðum á
Sauðárkróki. Faðir minn var rnjög eindreginn kaupfélags-
maður á þeim árum, enda þótt hann skipti einnig mikið við
vm sinn, Stefán Jónsson, sem var verzlunarstjóri Gránufélags-
lns á Sauðárkróki. En danskir menn áttu þá verzlun alger-
lega þá orðið.
Fjallagrös voru lítið notuð á Mælifelli og sjaldan farið til
gíasa. En á mörgum bæjum þar í sveit var grasað talsvert.
firös voru mikil, en langsótt, helzt fram á Haukagilsheiði
eÖa Háutungum. Aldrei fór ég til grasa, en breiður af þeim
voru kringum Bugavatn eða í Bugum. Þar var ég eitt sinn
l)rjá daga við silungsveiðar. Hafði faðir minn þar bát í félagi
Daníel á Steinsstöðum, en veiðin gekk ekki vel. Voru
notuð lagnet og mikill silungur í vatninu, en gekk þó frem-
l|r tregt að fá hann í netin. — Harðfiskur var mikið etinn á
^faslifelli á fyrri hluta síðasta tugs 19. aldarinnar, en fór minnk-
andi, þó lét faðir rninn oftast einn vinnumann róa ai Ár-
skógsströnd í Eyjafirði á haustvertíð, og var fiskurinn hertur.
þess lét Iiann mann róa og stunda fuglaveiðar í Drangey.
Foni oft mikill svartfugl í hlutinn, svo og þorskur, sem var
saltaður. Söltuð lúða og steinbítur var keypt, svo og hval-
^nngi 0g sporður, sem var soðið heima og súrsað. Man ég, að
°lki þótti hvalur léttmeti, en mörgum þótti sá matur góður.