Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1957, Blaðsíða 76

Eimreiðin - 01.07.1957, Blaðsíða 76
228 EIMREIÐIN langt, að því var á endanum skipt hér um bil í tvennt og lyrri lielm- ingur þess gefinn út sem skáldsag- an Of Tirne and the River, sem af mörgum er talin bezta verk höfund- arins. Bréf Wolfes glitra mörg af fyndni og húmor. Hann ferðaðist mikið víðs vegar uin Evrópu, og í einu bréfi sínu frá Frakklandi til vinar síns vestra segir hann frá því, er hann var í flugvél yfir Rhonedaln- um í 3000 feta hæð og sá úti á engi „svolítinn kvikan púnkt, sem var að moka mykju: þetta líktist svo mikið gagnrýnanda, að ég lief ekki getað lokið við bréf mitt síð- an.“ Þegar fyrsta bók Wolfes kom út, ætlaði allt um koll að keyra í fæð- ingarbæ hans, Asheville í Tennes- see-fylki, og átti liann í stöðugum erfiðleikum við skyldfólk sitt og vini, sem fannst hann hafa hagað sér óheyrilega, nteð því að nota þá sem fyrirmyndir í bókinni. Wolfe sjálfur og hinn samvizkusami og hógværi ritstjóri útgefandans, Perk- ins, sem síðar varð góður vinur höfundarins, voru önnum kafnir við að útskýra það fyrir einum og öllum, að rithöfundurinn gæti ekki komizt hjá því að sækja efniviðinn í verk sín í eigin lífsreynslu og nota lifandi persónur sem fyrirmyndir, en er Perkins las handritið af ann- arri bók Wolfes, varð hann æfur, er hann sá sjálfan sig og samstarfs- menn sína lijá útgáfufyrirtækinu krufna til mergjar með hinu óhlífna málfari höfundarins. I.oks kom að Wolfe sjálfum í þessu til- liti, þegar Aline Bernstein, sem var ástmey hans um langt árabil og þó mörgum árum eldri en liann, gaf út bók sína Three Blue Suits, sem inniheldur allberorðar lýsingar á ástamálum þeirra. Nú brá Wolfe við alveg eins og hann væri eitt af sínum eigin fórnarlömbum og skrif- aði Aline bréf, þar sem liann kvart- ar yfir því, að „bókin verði hand- fjötluð og strokin, og hvískrað verði um hana af maðkétnum litlum inanngörmum, sein stöðugt þurfi að reka nef sitt í alla hluti, leita að fyrirmyndum og gleðjast yfir . • • hneykslanlegum smámolum". 'Fhomas Wolfe bergði af lirunni lífsins af óvenjulegri áfergju, eins og hver dagur væri hans síðasti, eins og hann væri sér þess meðvit- andi, að ævi hans myndi ekki verða löng. Bréfin lýsa innri baráttu skáldsins, vonum þess, örvæntingu og sköpunarofsa á heillandi hátt, og við lestur þeirra lær maður nuk þess óstöðvandi löngun til þess að kynnast skáldverkum eins mesta ritsnillings þeirra Vestanmanna enn betur en áður. í sumar kom svo út vestan liafs annað safn bréfa, sent annar jöfur á sviði skáldsagnagerðar liefur látið eftir sig, en það var írinn James Joyce, sem er gjörólíkur Wolfe i eðli sínu og hegðan allri og afstöðu til lífsins, en olli eigi að síður a sínum tíma mikilli ólgu með verk- um sínum, ekki sízt Ulysses, sem sumir segja að hafi bjargað skáld- sögunni við sem listformi, en aðrir halda því fram, að með þeirri bók hafi liann nærri gengið af ensku skáldsögunni dauðri. Margir virðast sammála um, að minning Joyce, sem var geysilega óvæginn í skrifum sínum og stund-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.