Eimreiðin - 01.04.1958, Qupperneq 14

86
EIMREIÐIN
á. Það var þetta sem þú gerðir, Baldur Freyr, til þess að þér
yrði þakkað og að þín yrði minnzt.
Árangurinn? — Jú, ég man eftir þessum smáklausum, sem
blöðin voru að birta við og við um stuðning þinn við menn-
inguna. Venjulega voru þær á öftustu síðu, eindálka, stund-
um fylgdi mynd af þér, en þó merkilega sjaldan, — einu
sinni kom myndin daginn eftir að fréttaklausan birtist, og
vangá prentarans kennt um þessi mistök, sem þú varst beðinn
velvirðingar á. Yfirleitt virtist einhver hirðuleysisblær á þjón-
ustu blaðanna við þig, Baldur Freyr, eins og þau skorti æski-
legan skilning á sérkennilegri menningarást þinni, en þú
huggaðir þig jafnan við að þetta ætti eftir að lagast, — sá dag-
ur kæmi að hún yrði metin að verðleikum.
Um skeið munt þú hafa talið sjötugsafmælið líklegastan
skiladag þér til handa, að þann dag kvittaði þjóðin loks refja-
laust fyrir mótteknar velgjörðir þínar, en að honum sleppt'
um var það dánardagur þinn eða greftrunar, sem þú treystir
á, þegar ég kynntist þér fyrst varstu hættur að eygja frægð
þína öðruvísi en sem fagurt hillingaland hinum megin við
dauða og gröf.
Það var ekki laust við að þetta viðhorf stækkaði þig, gæddi
persónu þína harmrænni reisn, — andblær tragidíunnar lék
um þig, Baldur Freyr, síðasta árið sem þú lifðir. Já, ég var
farinn að trúa með þér á þessa leiksýningu, einkum síðasta
þáttinn, — að þú mundir slá í gegn með honum. Og lái xner
hver sem vill. Hvernig átti mér að detta í hug að forsetinn
stæli frá þér lokaatriðinu, gereyðilegði þig, vinur, svo ekkert
gat lengur borgið þér? Þegar látið hans fréttist um miðjan
dag, þá varst þú enn lifandi, þú skildir ekki við fyrr en u®
kvöldið, og urn það leytið voru allir ritstjórar þjóðarinnar
búnir að ráðstafa meginrúmi blaða sinna fyrir næsta dag og
raunar marga næstu daga undir fréttir, ritgerðir og myndir
af hinum látna þjóðhöfðingja, svo að þessar smáklausur um
þinn viðskilnað urðu að þoka út á yztu skækla blaðanna, la
við þær væru yfirprentaðar með forsetanum, og enginn sem
veitti þeim athygli.
Ó, þú, Baldur Freyr, mér rann þetta næstum til rifja, a®
þú skyldir ekki deyja einum degi fyrr, þá hefðir þú bjargazt-