Eimreiðin - 01.04.1958, Qupperneq 63

EIMREIÐIN
135
þrungið ofan í tröllsleg gljúfur og hvarf svo enn á ný í ólg-
andi svelg um jökulgöng fram á aurana hið neðra. Slík voru
upptök Syðri-Emstruár, enda sólbráð mikil þennan dag.
Hvergi virtist frýnilegt að ferðast þarna um með hesta. Þar
sem áin var bráðófær, var vart um annað að ræða en freista
þess að komast fyrir hana á jökli. Teymdum við því klárana
niður jaðaröldurnar, riðurn yfir nyrztu kvísl árinnar og héld-
um þaðan upp á jökulsporðinn. Ekki reyndist yfirborð jökuls-
ins álitlegt yfirferðar, er við tókum að fika okkur áfram með-
fram svörtum sandkeilum, yfir smásprungur og farvegi leys-
ingarvatnsins, sem rennur eftir yfirborðinu. Til þess að kom-
ast fyrir upptök meginkvísla Emstruár þurfti að krækja fyrir
tvær háar öldur, er stóðu fram úr skriðjöklinum og skiptu
honum í þrjár greinar. Tókst okkur allgreiðlega að koma
hrossum og farangri upp fyrir nyrðri ölduna, en þaðan reynd-
ist jökullinn svo sprunginn, að ekki voru tiltök að halda
áfram upp fyrir syðra jökulfellið, sem virtist þó nauðsynlegt
að komast fyrir, þar sem syðsta kvíslin virtist koma sunnan
Hndan því. Sáum við fram á það, að annaðhvort yrðum við
að halda á hájökulinn eða freista þess að komast af jökul-
álmunni og finna fært vað á kvíslinni. Eftir alllanga leit að
færum vegi hélt lestin af stað niður miðálmu jökulsins. Var
þar allbratt niður að fara, en þó gátu hrossin fótað sig á árs-
gömlum snjó, sem skeflt hafði upp á jökuljaðarinn norðan-
verðan. Þegar að fremstu brún hans kom, varð fyrir kvik-
syndis aurbleyta, þar sem jafnvel stórir grjóthnullungar voru
'A floti í elgnum og sukku undan fótum manns. Yfir þetta
forað reyndist þó fært eftir lækjarfarvegi nokkrum, sem rann
þarna af jöklinum, og eftir honum komumst við í grjóturð-
ina fyrir neðan. Héldum við nú um þennan grjótruðning
neðan undir fremra fellinu og komumst síðan án nokkurra
vandkvæða yfir syðstu kvísl Emstruárinnar, sem reyndist þó
ein sér. allnæg til þess að vera farartálmi, hvað þá heldur
Emstruáin öll, sem þó kvað stundum vera reið nokkru ofan
við gljúfrin. Hlýtur hún þó alltaf að vera illt vatn yfirferðar,
því að þaðan kemur drjúgur hluti af vatnsmagni Markar-
Hjóts. Er hún þó lítt kunn almenningi, og getur Þorvaldur
Thoroddsen hennar hvergi, er hann telur upp hliðarár Mark-