Eimreiðin - 01.09.1974, Blaðsíða 7

EIMREIÐIN
gyrol, sem ég held, að sé einhvers konar silfurupplausn, sem
enn er notað með góðum árangri. Hann varð á þessu auðugur
maður og tók til að kaupa listaverk, allt frá Forn-Egyptum
til nútimaverka, Cézanne, Picasso, Renoir, Modigliani, Matisse,
Klee, Soutine, Matta, svo að nokkrir séu nefndir. Matisse gerði
þar stórt veggmálverk, sem er með því stórkostlegasta sem
eftir hann liggur. Þarna kenndu ýmsir góðir kennarar, t. a. m.
Violette de Mazia, frönsk kona, sem ritað liefur margar
hækur með dr. Barnesi um myndlist. Eini maðurinn, sem ég
veit um að eigi flestar ])essar bækur hér á landi, er dr. Simon
Jóh. Ágústsson prófessor. Þær eru á meðal hins merkasta, sem
reist er á pragmatískri heimspeki og gefið hefur verið út um
myndlist og raunar einkennilegt, að þær skuli ekki hafðar
víðar í myndlistarskólum. Mér er einnig minnisstæður Laurence
Buermeyer*. Hann kom þangað alltaf á fimmtudögum frá
Princetonháskóla, en þar kenndi hann heimspeki, og rabbaði
við okkur. Innritun í framhaldsdeild seinni veturinn, sem ég
var þarna, var bundin því skilyrði, að nemendur innrituðust
einnig í heimspekideild Pennsylvaniuháskóla. Kennslan fór
fram í stofnuninni sjálfri undir Iiandleiðslu prófessors. Buer-
mever hefur skrifað bók, sem reist er á þeim kennsluhugmvnd-
um, sem stofnunin var sniðin eftir. En helztu hug-
myndir Barnesar um fagurfræði eru reistar á heimspeki prag-
matistanna John Dewevs, Jamesar og Santavana, og i hókum
sinum og kennslu lagði hann áherzlu á öguð og ströng sjónar-
mið, sem samsvarað gætu vísindalegum aðferðum. En þrátt
fyrir ágæta kennara, og þá ekki sízt Barnes sjálfan, var mér í
rauninni enn meira virði að liafa frjálsræði til að hafa lengur
not af safninu og aðstöðu til að mála, sem ég hafði varla átt
hér heima. Mér hauðst síðan vinna i sambandi við stofnunina,
sem ég veit ekki, hvort leitt hefði til lengri dvalar, en ég vildi
komast heim, hvernig sem á því stóð, eftir tveggia ára dvöl
þarna.
Hverniq tókst þér að komast þangað? Nií var fjárhagnr
knappur og námið dýrt.
— Ég hafði ekki mikla peninga, þegar ég lagði út í þetta.
En ég fékk 100 dali á mánuði frá skólanum auk ókeypis hús-'
næðis. Ég fékk reyndar óvæntan styrk að heiman. Vinnu-
veitandi minn, sem var, tók að sér að útvega mér peninga.
M. a. talaði hann við Egil Vilhjálmsson. Svo gerist það, þegar
ég hafði dvalið í mánuð úti, að hússtýran kemur til min snemma
'Sbr. Símon Jóh. Ágústsson: List, og fegurð, bls. 59. Rvík 1953. — Ritstj.
251