Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1974, Blaðsíða 47

Eimreiðin - 01.09.1974, Blaðsíða 47
ÉIMREIÐIN Og einnig liin miklu fljót fóru ekki varhluta af þessum ósköp- um: Don féll rjúkandi til sjávar, Peneos hinn aldni, og Kaikus, hinn straumharði Ismenos og Erymanþos, Xanþus, sem átti eftir að loga aftur síðar, í Trójustríðinu, og hinn guli Lycormas, Meandros, sem féll í hlykkjum, Melas og Eurotas. Þá logaði hinn babylónski Eufrat, þá logaði Orontes, hinn hraði Þermó- don, Ganges og Fasis og Hister. Alfeus sjóðhitnar og Sperkeifs- bakkar brunnu, gullið í Tajó hráðnaði. Níl var flemtri slegin og flýði til endimarka jarðarinnar, þar huldi hann höfuð sitt, sem er hulið upp frá því, munnarnir sjö urðu að sjö dölum með þurrum árfarvegum á botninum. Eins fór fyrir Hehrosi og Strymó og ánum í vestri Rín, Rón og Pó og eins þér, Tíber, sem var heitið lieimsyfirráðum. Jörðin gliðnaði í sundur, svo að ljósið náði að skína niður um rifurnar niður í Myrkheima, konungi undirheima og drottn- ingu hans til mikillar skelfingar. Hinn mikli útsær skrapp all- ur saman, svo að nú voru þar fjörusandar, er áður hafði verið sjór, það sem áður hafði verið hafsbotn gnæfði nú upp sem háir tindar og Hringeyjar jukust að tölu. Fiskarnir leita til holns, höfrungar þora ekki lengur að stökkva upp í loft og skjóta á sig kryppu eins og þeir eiga annars vanda til, sels- liræjum skýtur upp úr djúpinu og þau fljóta á bakinu i sjón- um. Sagt er að Nereifur sjávarguð, og Dóris og dætur þeirra hafi falizt inni í hellum, sem voru þegar orðnir volgir. Þrem sinnum reyndi Neptúnus að teygja ófrýnan haus sinn og hand- leggi upp úr vatninu, en varð að stinga þeim á kaf jafnoft aftur því hann þoldi ekki liitann. En móðir jörð, sem er umkringd hafi, leit undrandi á svip upp frá vötnunum, sem höfðu lmiprazt saman og leitað skjóls í skauti hinnar hlómlegu móður sinnar, bar höndina upp að cnni sér, slcók sig alla og seig lítið eitt og mælti hásri röddu: »Sé það vilji þinn og ef ég á það skilið, því læturðu þá ekki eldingar þínar dynja yfir mig, þú, sem ert mestur guðanna? Því má ég, sem á að farast af eldi, ekki verða fyrir þínum eldi til að bölið verði þá ekki eins þungbært. Ég fæ vart komið þessum orðum upp, svo er ég þjáð af hitanum —, sjáðu sviðna lokka mína, sjáðu öskuna í augum mínum og yfir allri ásjónu uiinni, er það ávöxtur og laun frjósemi minnar og elju, sem 1>Ú færir mér með þessu, er það þetta, sem ég uppsker fyrir að ftiega þola skurði plóganna og vera ekki látin í friði allan árs- lns hring, ég sem færi búfénu laug og ljúffengt gras til beitar, n>annkyninu aldin og ykkur fórnargjafir. En látum það vera með mig, það má vera, að ég eigi skilið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.