Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1974, Blaðsíða 52

Eimreiðin - 01.09.1974, Blaðsíða 52
EIMREIÐIN nokkurn tíma séð mann í öðrum eins ástarraunum? En þið vit- ið íiiargt og liafið veitt mörgum skjól til leynifunda. Hafið þið á ykkar langa aldri horft á mann þola aðrar eins liörmungar, þið sem liafið líf aldanna að baki? Ég er hrifinn og sé, en það, sem ég sé og er hrifinn af, get ég hvergi fundið, slíkum blekk- ingum er ást mín haldin. Og kvöl mín er sízt minni fyrir það, að ekki er á milli olckar haf eða langur vegur, fjöll eða luktir borgarmúrar. Það er lítið vatn, sem skilur okkur að, hann, sem í því er, þráir sjálfur faðmlag mitt. Því hvenær sem ég her munninn af vatnsfletinum til að kyssa hann, þá teygir hann sig upp til móts við mig með sinn munn. Það mætti lialda, að mér ætti ekki að veitast erfitt að snerta hann, því ekki er bilið langt milli elskendanna. Hver sem þú ert, komdu fram! Hví ginnir þú mig svo, kynja- strákur? Hvert ferðu, þegar ég teygi mig eftir þér? Það gelur ekki verið útliti mínu eða aldri að lcenna, að þú fælist mig, margar dísir liafa unnað mér hugástum. Og ekki sýnist mér annað á svip þínum en að þú þekkist mig, þegar ég breiði út faðminn á móti þér, þá breiðir þú út þinn faðm á móti. Þegar ég brosi, þá brosir þú einnig til min, ég hef líka séð tár glampa í augum þínum. þegar ég felli tár, og þú gefur mér oft merki með því að kinka kolli til mín. Og ef marka má af því, hvern- ig munnur þinn hreyfist, þá mælir þú orð, sem ekki nú hlust- um mínum. Þú ert enginn annar en ég sjálfur! Ég sé það, ég get ekki villzt á mynd sjálfs mín. Ég hrenn af ást lil mín, ég kveiki log- ann og loga sjálfur. Hvað get ég gert? Á ég að láta ávarpa mig eða ávarpa sjálfur? Og hvernig á ég þá að haga ávarpi mínu? Ég girnist það, sem hluti af mér sjálfum, ofgnótt mín gerir mig að þurfamanni. Ó, ég vildi, að ég gæti sagt skilið við þennan líkama okkar! Það er nýtt, að elskandi skuli óska eins og ég: ég vildi, að það, sem við elskum, hyrfi. Nú dregur kvölin úr mér máttinn, nú á ég ekki langt eftir ólifað, ég kemst ekki lil fullorðinsára. Dauðinn er mér ekki þungbær, því hann leysir mig undan þjáningunum. En ég vildi, að sá sem ég elska, yrði langlífari. Nú gefum við upp öndina háðir í einu.“ Er hann hafði þetta mælt, sneri hann sér aftur að spegil- myndinni örvinglaður og tár lians gáruðu vatnsflötinn, þannig að myndin hreyfðist og varð óslcýr. Þegar sveinninn sá hana liverfa, hrópaði hann: „Hvert ertu að fara? Bíddu við, vertu ekki svo harðhrjósta að skilja unnusta þinn eftir einan. Leyfðu mér þó að liorfa á það, sem ég má ekki snerta, svo þetta ill® liugarfár mitt fái einhverja svölun.“ í kvöl sinni flettir liann 296
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.