Eimreiðin - 01.09.1974, Blaðsíða 77

EIMREIÐIN
alla innan og utan Háskóla Islands, sem vilja veg hans sem
mestan. En þeir eru ekki í hópi vinstri stúdenta, sem mark-
visst stefna að því að einangra nemendur skólans frá þjóð
sinni.
OFSOKNIR
Allt frá þvi, að það spurðist fyrir um það bil einu ári, að
nokkrir menn hefðu tekið sig saman að söfnun undirskrifta
undir kjörorðinu Varið land, hafa þessir sömu menn verið of-
sóttir af Þjóðviljanum. Auðvitað mátti ganga út frá þvi sem
vísu, að þetta blað mundi heita öllu afli sínu gegn undir-
skriftasöfnuninni. Hitt hefur vakið meiri furðu, hvaða bar-
áttuaðferðum hefur verið beitt. Þegar blaðinu var það ljóst,
að með málefnalegum rökum gat það alls ekki megnað að
draga úr áhuga á undirskriftasöfnuninni, tók það upp þá að-
ferð að rægja þá einstaklinga, sem fyrir Iienni stóðu. I því
efni, sem máli skipti, að koma í veg fyrir öflugar undirtektir
fyrir söfnun undirskriftanna, mistókst blaðinu svo herfilega,
að það er einsdæmi í 11 alda sögu landsins. 55.522 kjósendur
rituðu undir áskorunarskjalið.
Að lokinni söfnun undirskriftanna notfærðu flestir for-
göngumanna hennar sér þann rétt sinn að beina því til dóm-
stólanna, hvort Þjóðviljinn og aðstandendur hans hefðu með
skrifum sinum verið innan marka þeirra, sem sett eru í is-
lenzkum lögum um meiðyrði. Þegar það var komið í hendur
hlutlausra aðila, dómstólanna, að skera úr um þetta, færðust
skrif Þjóðviljans inn á nýjar brautir. Nú jióttist hlaðið vera
málsvari ritfrelsis og skoðanafrelsis. Lögmætar aðgerðir gegn
því væru skoðanakúgun.
Ritstjórar Þjóðviljans telja greinilega fokið í flest skjól eftir
að þeim var stefnt fyrir meiðyrði um forgöngumenn Varins
lands. Þeir vilja þó falla undir fölsku flaggi og sveipa sig því
hulu ritfrelsis og skoðanafrelsis. Kemur það mörgum spánskt
fyrir sjónir, einkum þeim, sem þekkja bezt sögu blaðs þeirra.
Ofstækið i garð forgöngumanna Varins lands heldur þó
áfram í málflutningi ritstjóra Þjóðviljans. Þegar þeir hafa ekki
lengur málefni að skálkaskjóli til ofsóknanna, hika þeir ekki
við að sverta andstæðinga sína, jafnvel vegna atvinnu þeirra.
Ritstjórarnir hika ekki heldur við að flytja róginn úr landi,
gefist þeim tækifæri til þess.
Einn ritstjóri Þjóðviljans flutti ræðu á fullveldissamkomu
321