Ægir - 01.09.1950, Page 62

236
Æ G I R
smál. meira en árið áður. Til annarra landa
fór ekki teljandi magn af saltsíld að þessu
sinni, enda hafa önnur lönd ekki verið
talin markaðslönd fyrir saltsíld að undan-
teknu Þýzkalandi, sem enn hafði ekki
komið til sem kaupandi íslenzkrar salt-
síldar, en var hins vegar fyrir styrjöldina
eitt með hinum beztu mörkuðum.
Af frystum hrognum var mjög lítið flutt
út, cnda hefur frámleiðsla þeirra verið
sáralítil undanfarið, en langsainlega mest-
ur hluti hrognanna hefur verið saltaður
cða kryddaður. Útflutningur salt- og krydd-
lrrogna var alls 2245 smál. og var það nær
tvisvar sinnum meira en árið áður, en þá
var magnið 1265 smál. Var Svíþjóð að
þessu sinni langstærsti kaupandinn og
keypti 1360 smál. á móti 779 smál. árið
áður, en næst kom Frakkland með 875
smál. á móti 464 smál. árið 1948. Til ann-
arra landa fór ekki teljandi magn af salt-
hrognum. Salthrognin eru hér einnig talin
í smál. en áður i tunnum, en ekki mun hér
heldur fjarri lagi að ætla 100 kíló meðal-
innihald i hverri tunnu.
Þess hefur áður verið getið, að fram-
leiðsla hvalafurða var töluvert meiri nú
en árið áður, enda kernur það og fram i
útflutningi hvallýsisins, enda þótt raunar
nokkuð af framleiðslu 1948 hafi ekki verið
flutt út fyrr en á árinu 1949. Alls nam út-
l'lutningur hvallýsisins 2500 smál. tæpl„ og
var það um þrisvar sinnum meiri útflutn-
ingur en árið áður, þegar hann nam að-
cins 773 smál. Mestur hluti hvallýsisút-
flutningsins fór til Bretlands, eða 1750
smál., og var þar um að ræða lýsi, sem
selt var upp í síldarlýsissamninginn, þar
sem ekki tókst að uppfylla það magn, sem
þar hafði verið samið um af sildarlýsi.
Minna magn fór svo til Hollands og Dan-
merkur eins og árið áður.
Aðrar hvalafurðir voru hvallifur og hval-
mjöl, um 500 smál. af hinu síðarnefnda,
en af því hafði lítið sem ekkert verið fram-
leitt árið 1948 og var því ekki um útflutn-
ing að ræða á því ári. Fór hvalmjölið til
sömu markaða og l'iskmjölið og síldar-
9. Beitufrysting.
Á árinu 1948 var beitufrysting mjög
mikið minni en tíðkast hafði áður og miklu
minni en svo, að talið væri nægjandi fyrir
í hönd farandi vetrarvertíð. Var það hvort
tveggja, að sumarsíldveiðin norðanlands
brást mjög um sumarið og einnig liitt, að
vetrarsíldveiðin um haustið og veturinn
1948—1949 brást því nær alveg. Var því
sýnilegt í byrjun vetrarvertíðar 1949, að
mikill skortur yrði á beitusíld þá á ver-
tiðinni.
Beitunefnd greip þess vegna til þess ráðs
þegar í upphafi vertíðar 1949 að gera ráð-
stafanir til öflunar beitusíldar frá Noregi,
en síldveiðarnar þar hefjast svo sem kunn-
ugt er um miðjan eða fyrir miðjan janúar
ár hvert. Greiddi nefndin fyrir innflutn-
ingi beitusíldarinnar eftir þörfum. Alls var
flutt inn frá Noregi sem svaraði 14 760
tunnum af frystri síld og fór mestur hluti
]iess lil veiðistöðvanna í Sunnlendingafjórð-
ungi, eða tæplega 8600 tunnur. Til Aust-
fjarða fóru 2365 tunnur, en þar var beitu-
skortur sérstaklega tilfinnanlegur. Til Vest-
l'jarða og Norðurlandsins fór hins vegar
mjög lítið af þessari síld. Loks var nokkur
hluti af síldinni l'luttur hingað beint með
það fyrir augum að endurselja hana Fær-
eyingum, sem stunduðu veiðar hér við
land og við Grænland. Þótti það að sjálf-
sögðu mjög mikið neyðarúrræði að þurfa
að gripa til innflutnings á beitusíld frá
Noregi, en eins og á horfðist varð ekki hjá
því komist að fara út í þann innflutning,
cf forða átti linubátaflotanum frá algjörri
stöðvun vegna beituleysis. Beitunotkunin
mjölið, en það er svo sem kunnugt er
notað lil sömu hluta. Hvalkjöt var hins
vegar ekkert flutt út á árinu, en á árinu
1948 nam útflutningur þess 864 smál. Virð-
ist svo sem tckið hafi fyrir að mestu leyti
uin möguleika á sölu á þeirri vöru.
Útflutningur annarra sjávarafurða var
ekki teljandi, en nefna má hákarlalýsi og
fiskroð.