Ægir - 01.12.1978, Qupperneq 30

tonn og hefur þa5 verið að auk-
ast á hverju ári og hjálpar þetta
allt saman til að auka afla-
magnið eins og Þorsteinn gat
réttilega um áðan, en jafnframt
hefur löndunarhraðinn aukist
mest á þessu umrædda svæði.
Aukinn löndunarhraði myndi á-
byggilega leiða til mestrar
aflaaukningar, ef við þyrftum
að auka aflamagnið.
Björn:
Ég hélt nú ekki að við værum
að tala um hvað verksmiðjurnar
ættu að gera, ég hélt að við
værum að tala um líkanið hans
Ingjalds og hvort hægt væri
að auka afla með því. Það
er ótal margt sem verksmiðj-
urnar geta gert til þess að auka
afköst sín og flýta löndun, en
ég vil bara benda á það, að lönd-
unartíminn hefur verið um 8—
9% af allri vertíðinni. Og þó
að hægt sé að stytta þetta um
þriðjung eða helming, þá er það
samt sem áður ekki nema 2—
3% af heildartímanum. Þetta
er að vísu mjög þýðingarmikið,
en ég hélt að þetta væri ekki til
umræðu hér. Að lokum vil ég
segja það, að mín sannfæring
er sú, að fyrr eða síðar verð-
ur eitthvað í þessa átt gert. Ég
hallast að líkani Páls, kannski
af því að ég þekki það betur,
það er að segja eingöngu
hvetjandi líkani ekki skipandi,
enda verði reiknað út fyrir skip-
stjóra í hvert einasta sinn verð
pr. kíló pr. mílu, þannig að þeir
ráði hvert þeir fara, bara að þeir
fái borgað eftir því. Ég þekki
ekki eins vel líkan Ingjalds, sem
byggist á biðraðakerfi, sem
ég þekki ekki, en ég held að
hægt sé að nota tölvu á þennan
atvinnuveg eins og aðra. Það
eru miklu flóknari hlutir en
þetta, sem eru tölvustýrðir er-
lendis í dag.
Ingjaldur:
Hér hefur komið fram, að
menn eru ekki trúaðir á það,
að auka megi afla með hagræð-
ingu á löndun. Andrés hefur
lagt áherslu á, að stytta verði
þann tíma, sem fer í bið og
löndun. Það er einmitt það, sem
ég hef gert í þessari athugun,
en að vísu á breiðari grundvelli
en Andrés hugsar sér, þar sem
ég hef athugað hvernig haga
beri löndun þannig að hagsmun-
ir heildarinnar séu tryggðir.
Það er rétt, sem bent hefur ver-
ið á, að við ráðum hvorki við
veður né hegðun loðnugöngunn-
ar. Það á þó ekki að koma að
sök, þar sem ekkert er auð-
veldara en endurskoðun útreikn-
inga ef forsendur breytast.
Einnig hefur verið bent á, að
ekki komast allir bátar inn á
hverja höfn. Mjög auðvelt er að
gera ráð fyrir sliku, enda er til-
gangurinn með stýringu á lönd-
un hvorki, að bátar strandi á
grunnsævi, né farist í óveðri.
Ég viðurkenni, að hér er um
mjög flókið vandamál að ræða.
Það er hinsvegar staðreynd, að
erlendis hafa mun flóknari
vandamál verið leyst með sam-
bærilegum aðferðum. Ég er
sannfærður um, að innan nokk-
urra ára verður loðnulöndun
stýrt með líkani, hvort sem það
verður í líkingu við líkan Páls
Jenssonar eða mitt, enda hefur
ekkert komið fram hér, sem
bendir til, að það sé ekki mögu-
legt.
Þorsteinn:
Það, að stytta afgreiðslutím-
ann á haust- og vetrarvertíð
gæti munað því, þegar upp
stytti að skip næði í mörgum
tilfellum tveimur túrum í stað-
inn fyrir einn. Ég sé að Ingjald-
ur hefur tekið þetta inn í sitt
líkan. Aftur á móti hef ég þá
trú, að likan Páls geti hjálpað
til við ábendingar, því það getur
verið gott að benda mönnum
á, og leyfa þeim svo að velta
hlutunum fyrir sér, og þannig
stuðla að því, eins og Bjöm
kom inn á í sambandi við norsku
aðferðina, að reyna á einhvem
hátt að fá stærri skipin a.m.k.
til að sigla. Mín skoðun er sú,
að við okkar staðhætti verði
virkast að hafa sterkan flutn-
ingasjóð til örvunar siglingun-
um, og yrði þá tekin ákvörðun
um úthlutun og bótaupphæðir
úr sjóðnum frá degi til dags. Þó
okkur finnist e.t.v. nóg að gert
í sambandi við stjórnun loðnu-
veiðanna, þá hafa opinber af-
skipti seinustu árin af veiðum
og verksmiðjurekstri orðið viss
hvati til að náðst hefur betri ár-
angur. Þetta hefur vakið áhuga
og opnað augu býsna margra á
því hve mikið er í húfi og hve
mikil verðmæti eru þarna á
ferðinni. En vemm þess minn-
ugir í sambandi við veiðarnar
og aðstæður allar, að það eru
svo mörg atriði sem við í landi
vitum bara ekki um. Þess vegna
eru það fyrst og fremst skip-
stjórarnir sem verða að taka á-
kvarðanirnar hverju sinni.
Haraldur:
Eins og áður hefur komið
fram hér hjá mér, þá hef ég
mjög litla trú á, að hægt sé að
tölvustýra loðnuflotanum frá
landi. Við erum það háðir veðr-
áttunni og öðm slíku, að á-
kvarðanirnar verða að vera
teknar á hverjum tíma, og yfir-
leitt samstundis, eftir því sem
hlutimir gerast og aðstæðurnar
breytast. Loðnuveiðarnar eru
það frábmgðnar öðrum atvinnu-
vegum, að það er naumast
nokkuð hægt að finna sem
er sambærilegt, og ég tel
engan færari um það að eiga
við þessa hluti og að taka á-
kvarðanir þar að lútandi en
skipstjórana. Það er aftur á
móti alveg sjálfsagt, að allt sé
gert til að stuðla að því að allar
upplýsingar úr landi, sem við
þurfum á að halda i sambandi
554 — ÆGIR