Ægir - 01.09.1980, Blaðsíða 10

Nor-Fishing 1980
Áttunda Nor-Fishing sjávarútvegssýningin var
að þessu sinni haldin í Niðaróshöllinni í Þrándheimi
dagana 11. til 17. ágúst s.l.
Vegna opnunar sýningarinnar hafði verið stefnt
til Þrándheims mörgum af forystumönnum í þjóðlífi
Norðmanna, og voru þar meðal annarra mættir for-
sætisráðherra, fiskimálaráðherra og fiskimálastjóri.
Okkur íslendingum er það mjög mikilvægt að
fylgjast náið með stefnumörkun Norðmanna í sjáv-
arútvegsmálum, ekki síst á þessum síðustu tímum,
þegar hagsmunir okkar á þessu sviði stangast oft á
við þeirra. Þykir því rétt að skýra frá því helsta sem
fram kom í ræðum þeim sem fluttar voru við setn-
ingu sýningarinnar.
Hallstein Rasmussen, fiskimálastjóri Noregs heldur rœðu sina
við opnun Nor-Fislting i Þrándheimi. (Ljósm. Schröder).
Fyrstur tók til máls fiskimálastjórinn, Hallstein
Rasmussen. Lýsti hann ánægju sinni með að N.F.
væri nú aftur haldin í Þrándheimi, en þar hefðu flest-
ar N.F. sjávarútvegssýningar verið haldnar fram til
þessa, og taldi öruggt að þessi sýning myndi reynast
jafn árangursrík og fyrirrennar hennar og þar með
staðfesta stöðu N.F. og gera sýninguna að einum
mikilvægasta atburði sjávarútvegs í heiminum.
Sjávarútvegur og skyldur iðnaður væri undir-
stöðuatvinnuvegur á miklum hluta sjávarsíðu Not'
egs og víða grundvöllur þess að byggð héldist. Síðan
vék Hallstein Rasmussen að hinni háþróuðu taekn'
sem nú er allsráðandi í fiskveiðum Norðmanna og
margir teldu að hefði náð því stigi að fiskurinn asú'
ekki lengur nokkurn möguleika á að komast undan
veiðarfærinu. Þetta væri að nokkru leyti rétt, en æltl
aðeins við þegar hver mætti veiða það sem honum
sýndist. Stjórnlausar veiðar með nútíma tækni gstu
valdið geysilegu tjóni fyrir sjávarútveginn. All‘r
vissu að sjávarútvegur Noregs, svo og nokkurra ann-
arra nágrannalanda, ættu í erfiðleikum vegna minnk'
andi stofna nytjafiska sökum ofveiði á slÓðum
þeirra, en þar ættu einnig hlut að máli fiskiskip víðs
vegar að jafnvel frá fjarlægum löndum. Síðan m®!11
Hallstein Rasmussen á þessa leið:
,,Þegar 200 mílna landhelgin var sett á varð þuð a
ábyrgð Normanna og annarra þeirra strandríkJJ
sem yfir auðugum fiskimiðum ráða, að vernda hn
sjónum innan þessara marka. Samkvæmt ráðlegfc
ingum frá vísindamönnum okkar hefur leyfmf
veiðihámark verið sett lægra og lægra ogjafnframt
sífellt erfiðara að útskýra fyrir fiskimönnununi a
skip þeirra verði að liggja aðgerðarlaus tirnlin^
saman vegna þessa. Við þekkjum orðið ábyr8
okkar til að vernda fiskstofnana á einstökum svte
um, en á sama tíma neyðast fiskimenn okkar
til að
uin, \^n cí ouiuu uiuu iivjwuji ujiviuivuu ^ m
horfa upp fiskimenn annarra þjóða jafnvel auka a ^
sinn og tekjur á fiskimiðum sem eru oft að hluta
þessum sömu svæðum. Hægt hefði verið að be1
hinum geysiöfluga fiskveiðiflota Norðmanna
vopni til að ná hagkvæmari samningum við a /
þjóðir, en þá e.t.v. á kostnað næstu kynslóða. ’ ^
og málin standa í dag er mikið fjármagn notað11
greiða fyrir að dæma skip ónýt, til að reyna aðj
á milli veiðigetu flotans og hinna stórminn u
kvóta, bæði af uppsjávar- og botnfiskstofnu
styrkir veittir til að halda mikilvægum hlutum SJJ
458 — ÆGIR