Ægir - 01.09.1980, Blaðsíða 21

j’taðist í reynd, hefur deild FTFl í Þrándheimi
‘itiö smíða 60 feta tilraunabát sem er að öllu leyti
PeiTa hugarfóstur og útfærður af þeim. Það sem
-rst vekur athygli við þennan bát er hve breiður
i<inn er, eða um 22 fet. Er bátnum ætlað að veiða
lr)nan 90 sml. frá ströndinni og er stefnt að því að
J'eyna að færa sér í nyt og kanna til hins ýtrasta
, möguleika sem skapast hafa við útfærslu land-
"elginnar.
^ilgangurinn með tilraun þessari er ekki sá, hjá
Peim FTFI mönnum, að koma fram á sjónvarsviðið
nieð bát sem ereinhverallsherjar lausn á því hvernig
S'nnnslóðarfiskibátar eiga að vera, heldur fyrst og
emst að gera tilraunir með og sýna mönnum í
sJavarútveginum, og þá aðallega fiskimönnum, fram
a ,T>öguleika á að hægt sé að koma við nýjum að-
■ rðum við veiðarnar og útgerðina. Hönnun báts-
ltls miðast við það að hægt sé að stunda allar
tCnjulegar veiðiaðferðir á honum og jafnframt að
lllnn uppfyiii ströngustu kröfur um meðferð á afla
veiti meira öryggi gegn óhöppum og vinnu-
- sum en hingað til hefur verið á fiskiskipum,
en sumkvæmt skýrslum eru allskyns slys tíðari
nieðal fiskimanna en hjá þeim er aðrar atvinnu-
t'cinar stunda. Greinilegt er að þeir FTFI menn
Vænta sér mikils af bát þessum og líta fram til
fe-nslutímabilsins með eftirvæntingu og bjartsýni.
beim fjölmörgu verkefnum sem Anders Endal
e ’ að 0g FTFI hefur unnið við að undanförnu
a' hér drepið á nokkur þau helstu.
^ ^óferðin við að slægja fisk hefur lítið sem ekkert
fre.yst > gegnum tíðina og útheimtir töluvert erfiði
Q‘rir slmgjarann, óþægilegar stellingar, beygingar
8 hreyfingar. Hin hefðbundna slægingaraðferð
enst Jæplega lengur kröfur nútímans hvað varðar
y-hngu á vinnu eða því fjármagni sem til byggingar
'miuaðstöðunnar, þ.e. fiskiskipsins fer. Við nánari
u§Un á hvað helst væri til úrbóta í þessu efni
tilr stfax ákveðið að notfæra sér þyngdarlögmálið
ins ýtrasta við slæginguna og nota rennur til
flytja fiskinn á milli manna. Takmarkið með
£ffSu var að létta vinnuna og spara orku (nota helst
kl færibönd). Út frá þessu varfariðaðhanna nýja
^ægmgaraðferð, þar sem slægingunni var skipt í
^ÍCr einingar. Fiskurinn rennur fyrst í kassa, þar
^ f'lóðgun og kúttun fer fram, en síðan rennur
, nn sjálfkrafa niður til þeirra sem slíta og er sá
Kassi
ka
»m hálfum metra neðar. A sín hvorri hlið
VerSkSanna eru settar hlífar og þegar menn hafa lokið
1 smu við slæginguna, er fiskurinn látinn
na niður með kassanum og hlífinni og berst
A) Þegar lokið er við að blóðga og kútta fiskinn, rennur hann
niður tneð hliðarhlifunum og kassanum I rennuna merkta B.
B) Rennan hallast málulega. þannig að fiskurinn rennur sjálf-
krafa niður I slitingarkassann.
C) Innvolsið slilið.
D) Fiskurinn rennur niður á fœribantl semjlytur hann iþvotta-
kar.
hann þannig áfram til næsta áfangastaðar. Þeir sem
kútta, standa á upphækkuðum pöllum, en ef lágt er
til lofts má hafa báða slægingarkassana á þilfarinu
og er þá nauðsynlegt að hafa færiband, sem lyftir
fiskinum upp í slítingarkassann. Til að hægt sé
að koma við upphækkuðum pöllum við kúttunar-
kassann, þarf hæðin á næsta þilfari fyrir ofan að
vera minnst 3 metrar. Rúmtak hvers kassaumsiger
um 250 lítrar og er gert ráð fyrir að færiband beri
fiskinn jafnt og stöðugt að.
Tilraunir hafa farið fram, þar sem þessari nýju
slægingaraðferð var beitt og voru niðurstöður
þeirrar tilraunar mjög athyglisverðar. Aflinn var
mest þorskur í stærðarflokknum 2-2'/2 kg og varð
útkoman sú, að hver rnaður slægði að jafnaði
800 kg/klst með nýju aðferðinni en 533 kg/klst
þegar gamla lagið var notað og er þetta að meðal-
tali um 50% aukning á afköstum.
ÆGIR — 469