Ægir - 01.03.1982, Page 29

en. a ejlls °g til háttar hér á landi, vegna þess að
J*rnýjun vatns í eldiskerum er að jafnaði góð.
bví SSarot’ augnskemmdir og tálknbarðarot eru
^tmður allalgengir kvillar.
skö- u8gar sem tíðast verða fyrir alvarlegri
byrjar^f1 CrU eyrug§ar °S bakuggi. Jaðar ugganna
vefu ■ yrsj að skemmast og smám saman eyðist
er a^r'nn mijjj uggageislanna meir og meir ef ekkert
Ugg 8ert’ t>ar til eyðingin nær allt að uggastæði og
sntámeiS^arnjr stan^a berir eftir. Þeir eyðast einnig
Saman (efri myndin).
augaifnKCemmdir sem fyfSt verður vart þegar hluti
leiöir 1Sfnyrjar að grána (neðri myndin, fiskur 2)
miSsir0 tast bj svo mikillar sköddunar að fiskurinn
U'ynd'311®3^ ajve®’ svo augnatóftin er tóm (neðri
Tá!Uhf'SkUr 3)'
bar5ai aruarot kallast það þegar jaðar tálkn-
stendi'lnu ,ey^isti jafnvel verulegur hluti tálknanna
Ekkf Ut Ullcjan óvarinn.
beSSar ?r ajjtaf augljóst hverjar eru frumorsakir
valdi na , Vjjj&' bf til vill er ekki fjarri lagi að þar
3ð Se„ ° kru emstaklingseðli seiðanna, sem hlýtur
fiSkUrr|a bjSU1 rneð aliseiðum ekki síður en villtum
a fóðrj f ^vað bjátar á, t.d. að skortur verður
hnejg^ j a rými í eldiskerum, kviknar árásar-
ll0kkur ejó>skerum þar sem stærðarmunur er
seíðjn s! Veróur það oft að stærstu og fallegustu
bujn aóóast fyrst. Þau eru þróttmest og því til-
t>erSt, eð er,jast um takmarkað fóður, sem þeim
v*rðiSf h rymi- Þótt minni seiðin skaddist einnig,
bau dra gæta minna, e.t.v. vegna þess að
8o,1gu rnV18 fremur 1 hlé. Séu þau hins vegar ein-
8eta þane &j jafningja að stærðinni til í eldiskeri,
a»nað m^ít8u S1óur en stærri seiðin skaddað hvert
a^ðal Se A ast j16^11^ ofangreindra kvilla orðið vart
Vrbcet af stærðinnj 5—10 sm.
1) ivijmf eru e>»kum sem hér segir:
8^ta bes 1 er að huga vel að fóðrun, þ.e.
a) nota k a sejðjn na> því fóðri sem þeim er gefið:
Skal rétt h^^I retta 'cornastærð af fóðri, b) fundin
S£ni gjaf 320 fyrtr gjafara yfir vatnsfleti; því hærra
kw fyrr ^?!111 er sett»r og fóðrið stórkornóttara,
Ur úr ;n e Ur Það vannýtt til botns, c) gusugang-
ásatttt ra a sror> sökkvir fóðri oft fljótt, og það
áreifingustraumstefnu getur hindrað góða
'atnsin 0 urs um kerið; e.t.v. er best að hafa
tgj að þ ■ Ullcjjr vatnsborði, og þarf þá að huga
shautn j ^einsun stúts, d) finna þarf hæfilegan
^st sJálf Srin’ svo að bau nái að hreinsa sig sem
’ e» samt sé honum svo í hóf stillt, að
ekki sogist milqll hluti fóðurs ónotaður út um flór,
eða fiskar eyði óþarflega mikilli orku í sund. Þó
ber þess að gæta, að í of litlum straumi kann
fiskurinn að fara á mis við þá þjálfun sundþreks,
sem til þarf að hann bjargi sér í náttúrlegu
umhverfi síðar. Hins vegar þarf að sjálfsögðu að
taka sérstakt tillit til yngstu seiðanna sem verið er
að venja á fóður, e) ef seiði eru kappalin ætti að
stöðva fóðurgjöf í sem skemmstan tíma meðan
hreinsun kera fer fram; þó þurfa seiðin helst að
hafa tíma til að dreifa sér vel á ný og vatnið að ná
eðlilegri hæð í keri, áður en fóðrun hefst aftur, 0
finna þarf hæfilega vatnsdýpt í kerum, en hún fer
eftir stærð seiðanna og lögun keranna.
2) Finna skal hæfilega ásetningu seiða á rúmein-
ingu vatns.
3) Seiðin verður að stærðarflokka til að öll nái
sem eðlilegustum þroska.
4) Lýsing þarf að vera góð en þó tempruð svo
að af henni stafi ekki flennibirta (ath. þó áhrif og
nauðsyn birtubreytinga til eðlilegrar göngubún-
ingsmyndunar; ég bendi á greinar, sem að því lúta,
eftir Árna ísaksson fiskifræðing).
5) Yfirbreiðsla á ker að hluta til minnkar
streituáhrif hjá fiskum vegna umgangs eldis-
manna.
Fleiri ástæður eru fyrir ofangreindum kvillum
en árásarhneigð, sem m.a. kemur fram vegna
skorts á fóðri og rými. Má þar helst nefna geymslu
seiða um langt skeið í köldu vatni, sem eykur líkur
á uggaskemmdum vegna gerla sem í uggana berast
úr vatninu. Þetta lagast hins vegar oft með hækk-
uðum hita. Þegar vatnshitinn er hækkaður á seið-
um eftir langan tíma á lágum hita, verður það að
gerast rólega (á nokkrum dögum). Með hækkuð-
um hita eykst efnaskiptahraði fiskanna, og vex þá
matarlystin, svo að vanda þarf vel til fóðrunar ef
ekki eiga að koma fram áður greindir kvillar sem
rekja má til fóðurskorts.
ÆGIR— 133