Ægir - 01.03.1982, Side 38

á hverju sumri gengur í Elliðaárnar miklu betur en
gert er í dag.
Vorið 1980 var siðan hafist handa. Ætlunin var
að koma upp seiðagildru við teljarakistu í þeim til-
gangi að veiða niðurgönguseiðin á leið þeirra til
sjávar. Gildran varð ekki tilbúin til notkunar fyrr
en eftir mitt sumar 1980 og mun því ekki koma í
gagnið fyrr en vorið 1981. í framtíðinni mun því
fara fram talning niðurgönguseiða og hluti þeirra
merktur til rannsóknar á þvi hverjar endurheimtur
verða á seiðum sem alast upp í ánni sjálfri. Einnig
verður gerður samanburður á endurheimtum
villtra seiða og eldisseiða. Slíkur samanburður var
gerður 1975 sem gaf það athyglisverðan árangur að
sjálfsagt er og skylt að halda slíkum rannsóknum
áfram. Þessar gönguseiðatalningar geta gefið all-
glögga mynd af framleiðslugetu vatnahverfisins í
heild, svo og einnig laxagöngur komandi ára, þeg-
ar meiri þekking og reynsla er komin um endur-
heimtur villtra seiða.
Seiðamælingar voru gerðar á öllu vatnasvæð-
inu, bæði að vori og að hausti 1980. 5 staðir voru
valdir í Elliðaánum, 2 staðir í Hólmsá og einn stað-
ur í Suðurá. Helstu niðurstöður liggja nú fyrir frá
þessum fyrstu seiðamagnsmælingum, og er
skemmst frá því að segja, að seiðamagnið í Elliða-
ánum er það mesta sem mælt hefur verið hérlendis,
eða sem næst 4,5 seiði á hvern fermetra. Þegar
miðað er við haustmælinguna er þessi seiðafjöldi
að stærstum hluta vorgömul seiði eða 3,5 seiði á
hvern fermetra, og það vekur athygli hve dánar-
hlutfallið er hátt milli vorgamalla seiða og eldri
Hundasteinar í Elliðaám.
142 — ÆGIR
seiða. Þannig er dánarhlutfallið milli vorgamal a
seiða og eins árs seiða 76%, milli eins árs seiða og
tveggja ára seiða 84°/o, og þá milli vorgamal a
seiða og tveggja ára seiða 96%.
Óneitanlega hlýtur sú spurning að vakna, hvets
vegna er þetta svona? Og þá um leið, er hægt a
gera eitthvað til hjálpar náttúrunni, á þann veg, a
Elliðaárnar skili seiðum sínum betur frá sér 1
sjávar, en þær virðast gera í dag?
Svarið við seinni spurningunni hlýtur að veta
játandi, því augljóst sýnist, að árlega bætist svo
mikið við af seiðum, að áin hefur ekki nokkut'
möguleika til að fæða allan þann seiðafjölda seu’
til staðar er, og barátta seiðanna innbyrðis
fæðuöflunar leiðir til þessara miklu affalla. ÞesSI
innbyrðis átök koma gleggst í ljós þegar borið e^
saman dánarhlutfallið milli eins og tveggja ar(.
seiða, annarsvegar á þeim stað þar sem mest vara
vorgömlu seiðunum og hinsvegar á þeim stað Pa
sem minnst var af þeim. Flest reyndust vorgöm
seiðin vera 715 pr. 100 fermetra og dánarhlutfal1
milli eins og tveggja ára seiða frá júní til okíóbe
63%, á hinum staðnum voru 175 vorgömul sel
Séð frá Árbæjarstíflu.