Ægir - 01.03.1982, Side 39

Pr; 100 fermetra og
“lna> eða um 30%.
dánarhlutfallið helmingi
Eins
°8 ég gat um áður, hlýtur svarið við seinni
ingunni að vera játandi, sem felst í þvi að vita
sPurn
e.milcið ntagn seiða af hinum ýmsu aldurshópum
Se hklegast
um tii
til þess að skila flestum sjógönguseið-
sjavar vor hvert.
hv er t>ví gotfiskafjöldinn sem i raun ákvarðar
gcnf' ^r.amvrndan verður, þ.e. hve mikið þarf af
pIS . svo að hámarksframleiðsla náist.
ekki sEUrnrnSunni er þar með svarað, því það er
me t'nasta Það að sennilegasta skýringin á seiða-
s mni í Elliðaánum sé sú að gotfiskarnir séu of
gglr, heldur hlýtur svo að vera.
skeiðeUcair Eskifræðingar hafa um nokkurra ára
er þv rannsakað þennan þátt fiskræktarinnar, og
lýsii ' 111 veg’ að leita Þan§að um nánari upp-
úis Um Þennan veigamikla þátt í lífskeðju lax-
hroamrasddar rannsóknir gefa til kynna, að sá
biiinJa JÖ^d' Sem ®e^a a hámarksframleiðslu sé á
sýnis't h—300 hrogn á hverja 100 fermetra, og
fram na væntanlega sitt hverjum, sumir halda því
mark a Um 600 hrogn pr. 100 fermetra gefi há-
erUmS ramleiðslu- Hvað sem þessu síðan líður, þá
aðar Vlð með tölur úr Elliðaánum, að vísu áætl-
hEerrjUt ^ra lajtagöngum, sem eru miklu, miklu
gotfi tekin er hrygning áranna 1977—1980 er fjöldi
að vjþ3 ^,ra stk. allt upp í 2500 stk., og sé mið-
a£etlað nytanle§an botnflöt til seiðauppeldis sem
fjöldi Cr u-Þ-b. 12 hektarar, þá gefur þessi
eiuu u80t,fiska hrognafjölda pr. 100 fermetra frá
PP i fimm þúsund hrogn.
Hinar erlendu rannsóknir benda einnig á minnk-
un gönguseiðaframleiðslunnar ef hrognafjöldi á
hverja flatareiningu fer langt yfir þau mörk sem
heppilegust þykja, sem óhjákvæmilega leiðir af sér
minni laxagöngur en hefðu getað orðið.
Oft hefur þessari hringrás varið líkt við keðju
þar sem hver hlekkur hefur sín takmörk, og ég er
þess fullviss að þegar fram í sækir og þegar meiri
þekking og reynsla liggur fyrir, þá sé hægt að sjá
svo um að hlekkirnir séu af réttri stærð og gerð,
þannig að sem bestur árangur náist.
Sérhver á hefur sín takmörk. Hún getur verið
stutt eða löng, misheit, og eru því laxveiðiárnar
okkar æði misjafnar hvað uppeldisskilyrði fyrir
laxaseiðin varða. Ég tel, að staðið sé á krossgötum
í dag hvað varðar að vita hvað árnar okkar, og þá
ekki síður stöðuvötnin, geta gefið okkur í aðra
hönd af framleiðslu sinni. Það er vægt til orða tek-
ið að segja að við nýtum þessar auðlindir okkar
ekki nærri nógu vel, það er beinlínis staðreynd
með stöðuvötnin, svolítið óljósara hvað varðar
laxveiðiárnar. Við vitum ekki nákvæmlega hvaða
gagn seiðasleppingar undanfarna áratugi hafa
gert, en áreiðanlegt er, að fjölmargar sleppingar
hafa verið til einskis eða þá jafnvel skaða, til að
mynda í þeim tilvikum þar sem nóg af seiðum hef-
ur verið fyrir. Auðvitað er um að ræða góðan ár-
angur í þó nokkrum tilvikum.
S.l. sumar var fremur lítil laxgengd í Elliðaárn-
ar, og af því leiddi að gotfiskafjöldi hefur ekki um
árabil verið jafnlítill. Það getur því orðið býsna
fróðlegt að sjá og fylgjast með framvindu mála,
Klakveiði í Elliðaám.
ÆGIR — 143