Tímarit lögfræðinga - 01.12.1952, Blaðsíða 63

Sáttatilraunir sáttanefnda
247
Endurskoðun laga um meðferð einkamála í héraði stend-
ur nú fyrir dyrum, og verða þessi atriði þá væntanlega tek-
in til meðferðar.
E. A.
Bifreiðaljós.
Þarfleg úrlausn Hæstaréttar.
Það er alkunnugt, hver hætta stafar af því, ef ekið er
bifreið með háum (sterkum) ljósum á móti annarri bifreið
í dimmu. Blindast þá stundum sá bifreiðarstjóri, sem á
móti er ekið, svo gersamlega, að hann sér ekkert fram fyrir
bifreið sína. Að vísu á sá bifreiðarstjóri þá að taka þetta
atriði til greina í akstri sínum og stöðva þá bifreið sína.
Annars kostar getur hann búizt við að valda stórslysi, enda
hefur stundum af hlotizt dauðaslys vegna aksturs bifreið-
arstjóra,-sem ekið hefur bifreið sinni blindaður af ljósum
bifreiðar, sem á móti honum var ekið. Bifreiðarstjóri, sem
með háum (sterkum) ljósum ekur móti annarri bifreið í
myrkri, hefur enga frambærilega afsökun. Ef honum er
ekki unnt að lækka eða deyfa ljósin á bifreið sinni, þá er
það af því, að ljósabúnaður hennar er ekki í því lagi, sem
vera skal. Og verður hann að bera ábyrgð á þeim galla. En
ef honum er ekki til að dreifa, þá sýnir hann af sér sak-
næmt skeytingarleysi, ef hann deyfir ekki nægilega ljósin,
og verður þá vitanlega að bera ábyrgð á því.
Oft er það, að ekki verður sannreynt, hvaða bifreið (A)
það var, sem ekið var með blindandi ljósum móti annarri
bifreið (B), sem ekið var þá á fótgangendur og slasaði þá.
1 nýlega dæmdu máli (Hrd. XXIII, 427) sannaðist það þó,
hver bifreið A var og hver stýrði henni. Var það rafvirkja-
meistari nokkur. Virðast ljós á bifreið hans hafa verið
svo tengd, að ekki var unnt að lækka þau. Það var ekki