Tímarit lögfræðinga - 01.12.1952, Blaðsíða 61

Fimm lögfrœðirit
245
Er nú orðin mikil framför á því sviði frá máli á því, sem
var skráð um lögfræðiefni fyrir hundrað árum, og var þó
þá mikið orðið um bætt frá því, sem verið hafði á 18. öld
og fram á 19. öldina.
Um höfundinn er það annars kunnugt, að hann var af-
buroa námsmaður, lauk inu loflegasta prófi og sýndi það
með riti, er hann hefur samið um efni úr bótarétti, að hann
er ágætlega fallin til lögfræðilegra ritstarfa. Má því mikils
vænta af honum á því sviði, er hann hefur nú fengið þess
kost að helga sig eingöngu eða aðallega þeim störfum.
E. A.
Sáttatilraunir sáttanefnda.
Eins og kunnugt er, skal leggja einkamál til sáttanefnda,
er gera skulu tilraun til þess að jafna ágreining með að-
iljum, áður en mál verði lagt til dómstóla, 5. gr. laga nr.
85/1936. I þessa almennu reglu eru höggvin stór sköro með
ákvæðunum síðar í greininni, þar sem þýðingarmiklir
málaflokkar eru undan teknir og dómara boðið að leita
sátta, svo sem barnsfaðernismál, hjúamál og nemenda, mál
um kaupgreiðslu verkafólks, sjódómsmál, mál, sem höfðað
er utan varnarþings aðilja, víxilmál og tékka o. fl. Sér-
staklega geta ákvæði 11. og 15. tölul. 5. gr. laga 1936 orðið
þýðingarmikil, er aðiljar geta beinlínis með samningum og
yfirlýsingum fyrir dómara komið máli sínu undan sátta-
nefnd. Þessi ákvæði öll sýna ótvírætt vilja löggjafans til
þess að takmarka þann málafjölda, sem fara skuli til að-
gerða sáttanefnda. Sannast að segja veldur það bæði töfum,
fyrirhöfn og dálitlum kostnaði, ef leggja skal mál til þeirra
og tilraun þeirra verður árangurslaus, sem oft vill verða.
Og sérstaklega á þetta við, ef dómari telur síðan sáttatil-
raun ófullnægjandi og vísar máli frá dómi vegna þess, svo
sem og stundum hefur við borið. Einkum verður töfin og