Tímarit lögfræðinga - 01.12.1952, Side 35

Dómurinn í deilumáli Norömanna og Breta
219
dómari hafi samþykkt dómsniðurstöðu, sem gekk gegn
landi hans.
Þegar ríki, sem ekki eiga dómara í dómstólnum, eru
deiluaðilar, hafa þau rétt til að skipa dómara til að taka
þátt í dómstörfum varðandi það mál.
Dómurinn ásamt forsendum tekur yfir 19 blaðsíður, og
er niðurstaða dómstólsins svohljóðandi: „Samkvæmt þess-
um forsendum hafnar dómstóllinn öllum gagnstæðum kröf-
um og dæmir.
með tíu atkvæðum gegn tveimur, að aðferð sú, sem
beitt var við afmörkun fiskveiðasvæðisins samkvæmt
hinum norska konungsúrskurði frá 12. júlí 1935, fari
ekki í bága við alþjóðalög,
og með átta atkvæðum gegn fjórum, að grunnlínur
þær, sem ákveðnar voru með nefndum úrskurði til
framkvæmdar þessari aðferð, fari ekki í bága við al-
þjóðalög."
Af þessu sést, að tveir dómenda höfðu sérstöðu að því
leyti, að þeir töldu konungsúrskurðinn frá 1935 ekki í sam-
ræmi við alþjóðalög. Dómendur þessir voru J. E. Read og
Sir Arnold McNair. Skiluðu þeir hvor um sig sératkvæði
varðandi þetta samanlagt 47 blaðsíður, einnig af því að þeir
töldu grunnlínur norsku fiskveiðitakmarkanna ekki vera
í samræmi við alþjóoalög. Samdóma þeim um síðara atriðið
voru tveir aðrir dómendur, annar þeirra var Hsu Mo, og
gerði hann grein fyrir skoðun sinni í sératkvæði, sem tekur
yfir 3 blaðsíður, en hver hinn var, verður aldrei vitað, því
að hvorki gerði hann grein fyrir, að hvaða leyti norska
grunnlínan færi, að hans áliti, í bág við alþjóðalög, né
heldur lét hann nafns síns getið. En samkvæmt 57. gr.
stofnskrár dómsins hefur hver dómenda rétt til að skila
sératkvæði, en honum ber ekki skylda til þess, þótt hann
sé ekki algerlega samþykkur dómsniðurstöðunni. Þá voru
tveir dómenda algerlega sammála dómsniðurstöðunni, en
skiluðu sératkvæði, að því er tók til forsendna dómsins.
Dómendur þessir voru Alvarez og Hackworth.
Hér á eftir verður vikið lítillega að sératkvæðum dóm-
3