Tímarit lögfræðinga - 01.12.1952, Blaðsíða 66

250
Tímarit lögfrœöinga
henni, þó að tjón hljótist af, sbr. 2. málsgr. 35. gr. bif-
reiðalaganna nr. 23/1941.
Langflest slys vegna þess, að bifreiðarstjórar deyfa ekki
ljós á bifreiðum sínum, þegar þeir aka móti bifreið í dimmu,
stafa af vanrækslu þeirra. Og ef aðalljósin verða ekki
deyfð, þá geta þeir slökkt þau, er þeir koma gegnt öðrum
bíl, og notast við efri ljósin eitt augnablik, meðan bifreið-
arnar mætast, enda sé ekið nægilega hægt og varlega. En
ef ljósin eru ekki í lagi, þá er það einnig galli, sem eigandi
eða bifreiðarstjóri ber ábyrgð á með svipuðum hætti og um
aðalljósin.
Það ber að fagna því, að hæstiréttur hefur skorið svo
skörulega úr um skyldu bifreiðarstjóra til að deyfa bif-
reiðarljós, þegar bifreiðar mætast í dimmu, og lagt við
tiltöluleega stranga refsingu fyrir galla á útbúnaði bif-
reiðarljósa, er gera deyfingu þeirra ómögulega. Og mega
bifreiðarstjórar vænta sömu eða svipaðrar refsingar fyrir
skeytingarleysi í þessu efni, þar sem hægt er að deyfa ljós-
in. Eins og málið lá fyrir hæstarétti, var hvorki um refs-
ingu vegna sjálfs slyssins né um skaðabætur fyrir það að
tefla, en ekki er efasamt, að bifreiðarstjóri verður einnig
refsiverður og bæði hann og eigandi bifreiðar skaðabóta-
skyldur, ef oftnefndur galli á ljósabúnaði eða skeytingar-
leysi bifreiðarstjóra verða taldar orsök eða meðorsök í
slysi. Margnefndur galli og skeytingarleysi getur því vel
orðið eiganda bifreiðar og stjórnanda dýrt gaman.
Nú vita þeir eða mega vita, hverjum augum hæstirétt-
ur lítur — og það með fyllsta rétti — á yfirsjónir bifreiða-
eiganda og stjórnanda í þessu efni. Dómur hæstaréttar á
að vera öllum aðiljum áminning um að gæta vel skyldu
sinnar að því leyti. Einnig má minna á nauðsyn þess, að
ökukennarar brýni það alvarlega fyrir öllum nemendum
sínum að gæta fullrar varúðar um ljósabúnað á bifreiðum,
sem þeir stjórna, og að gæta stranglega skyldu sinnar til
að deyfa ljós á bifreið, er þeir mæta annarri bifreið í
dimmu.
E. A.