Tímarit lögfræðinga - 01.01.1969, Qupperneq 36

því að skýra margnefnt ákvæði í d-lið 10. gr. svo, að
félagið sé ávallt laust úr ábyrgð, þegar bifreiðarstjóri, sem
er löglega að bifreið kominn, veldur skemmdum á henni
vegna ölvunar. Er þá sama, hvort hinn ölvaði er starfs-
maður vátryggðs eða hefur af einhverjum öðrum ástæð-
um bifreiðina með höndum með heimild frá vátryggðum.
í máli J o>g V var síðargreint skilyrði fyrir hendi. B hafði
lyklavöld og var tvímælalaust vörzlumaður hifreiðar-
innar, enda átti hann að gæta hennar f. h. V, sem hjó í
öðru byggðarlagi. Það er eftirtektarvert, að í dómsfor-
sendum er ekkert sagt frá sambandi J og B að öðru leyti.
Hvers vegna velur J B sem fulltrúa sinn? Voru þeir
skyldir eða tengdir? Hvernig var kunningsskap þeirra
háttað? Hvað veldur því, að J treysti B fyrir bifreiðinni?
Það hefði óneitanlega verið fróðlpgt að fá svör við þess-
um spurningum. En hér verður að byggja á því, sem
fram kemur í hinu prentaða dómasafni. Að sögn J og B
fór B út fyrir heimild sína, er hann tók upp á þvi að aka
bifreiðinni sjálfur. Einnig gerðist B sekur um refsiverðan
verknað og jafnframt trúnaðarbrot gagnvart J, þegar
hann stjórnaði bifreiðinni undir áhrifum áfengis. Þetta
er einmitt það, sem bifreiðareigandi getur alltaf átt á
hættu, ef hann felur öðrum manni varðveizlu bifreiðar
sinnar. Gætinn og skynsamur bifreiðareigandi lætur þess
vegna einkabifreið sína aðeins af hendi við þann mann,
sem liann þekkir vel og ber fyllsta traust til.
Hæstiréttur hefur í umræddum dómi tekið afstöðu gegn
svo víðtækri túllcun á d-lið 10. gr., sem orðuð var hér á
undan. Ég fæ ekki séð, að ákvæðin í 20. gr. VSL. ein sér
séu því til fyrirstöðu, að V geti neitað bótajgreiðslu með
skírskotun til d-liðs 10. gr. skírteinisins. Skal hér enn
áréttað, að ákvæði 20. gr. um ölæði er að þessu leyti frá-
víkjanlegt.10 (Ath. hér Hellner í NU 1961:6, bls. 89—90).
10 Thorning Hansen (í NFT 1951, bls. 346—7) álítur hlið-
stætt danskt skírteinisákvæði ekki brjóta í bága við 20. gr.
30
Tímarit lögfræðinga