Tímarit lögfræðinga - 01.12.1977, Blaðsíða 20

byggist hún á því, að almennt beri launþegi ekki bótaábyrgð á tjóni,
er hann veldur í starfi (Hellner, bls. 297). Hann er aðeins skaðabóta-
skyldur, ef sérstakar ástæður eru fyrir hendi, sbr. 4.5. hér að framan.
1 ákvæði 3:6 SkL felst hins vegar lækkunarheimild, er nær til muna-
tjóns, sem atvinnurekandi, ríki eða sveitarfélág ber ábyrgð á. Allar þess-
ar reglur um milda bótaábyrgð eiga aðeins við um sérstaka hópa tjón-
valda eða aðila, sem bótaskyldir eru vegna tjóns. Aðrir en þeir, sem
að framan eru taldir, njóta því ekki hagræðis af sanngirnismati, sem
beitt verður skv. sérreglunum.
I 6:2 SkL er á hinn bóginn almenn Iækkunarheimild, er nær til allra
skaðabótaskyldra aðila. Ákvæði þetta er svohljóðandi: Ef skylda til að
greiða skaðabætur er svo þungbær, að ósanngjarnt megi telja, þegar
litið er til fjárhagsástæðna hins skaðabótaskylda, má milda skaðabóta-
ábyrgð eftir því, sem sanngjarnt er. Við mat á því skal einnig taka tillit
til þarfar tjónþola fyrir bætur og annarra aðstæðna.
Hér er um afar víðtæka heimild til lækkunar að ræða, en of snemmt
er að segja um, hve mikil áhrif hún hefur í sænskum skaðabótarétti.
4.9. Óskipt ábyrgð
Séu tveir eða fleiri aðilar ábyrgir fyrir sama tj óni, bera þeir óskipta
ábyrgð (ábyrgð in solidum) á greiðslu fébóta, nema skaðabótaábyrgð
annars (einhvers) þeirra sé takmörkuð að lögum, 6:3 SkL.
5. LAUSLEGUR SAMANBURÐUR Á NORSKU OG SÆNSKU LÖG
UNUM OG ÍSLENSKUM BÓTAREGLUM
5.1. Ábyrgð barna og unglinga
Þegar 1-1 gr. norsku skbl. og 2:2 SkL eru bornar saman við íslensk-
ar reglur um ábyrgð barna, kemur í ljós, að þar er enginn verulegur mun-
ur á. Skal minnt á, að Hæstiréttur hefur slegið föstu að beita megi 2.
mgr. 21. gr. laga nr. 95/1947 með lögjöfnun um skaðabótaskyldu barna
utan samninga, sjá Hrd. 1974, 356. Um muninn á 1-1 gr. n. skbl. og
2:2 SkL sjá 4.3.2. hér að framan.
5.2. Ábyrgð foreldra og annarra, sem annast börn
1 SkL eru engar sérstakar reglur um bótaábyrgð þessara aðila. Al-
menna reglan í 1. tl. 1-2. gr. n. skbl. um ábyrgð vegna eftirlitsskorts
o.þ.h. er í samræmi við gildandi íslenskan rétt. önnur ákvæði 1-2 gr.
eiga sér ekki hliðstæðu í íslenskum rétti. Engin lagaheimild gildir hér
um lækkun skaðabóta, sem fallið geta á foreldra eða aðra umsjónarmenn
182