Tímarit lögfræðinga - 01.03.1979, Side 51

sem ég hef haft af frammistöðu nemenda í kennslustundum, benda til þess,
að hér séu margir úrvalsnemendur. Mér virðist, að nemendur taki nám sitt
mjög alvarlega og að þeir leggi almennt meira á sig en obbinn af stúdentum
þeim, sem ég hef kynnst á íslandi. Hér verður þó að taka fram, að þessi dómur
minn styðst ekki við nákvæmar athuganir. Ekki hefur gefist tækifæri til að
gera viðhlítandi samanburð á vinnubrögðum og ástundun stúdenta hér og
heima.
Námsgreinar iagadeildar eru fjölbreyttar. Hér leggja stúdentar stund á all-
margar lögfræðigreinar, sem lagadeild Háskóla Islands getur ekki gefið kost
á. Þó eru vanræktar ýmsar greinar, sem eru í hávegum hafðar í mörgum
bandarískum lagaskólum öðrum. T.d. vekur furðu, að vátryggingaréttur skuli
ekki hafa verið kenndur hér í mörg ár. Sjóréttur og flugréttur eru heldur ekki
á dagskrá hér.
Háskólabragur í Berkeley er alls ekki eins ólíkur og í Reykjavík og ætla
mætti. Að vísu er allt miklu stærra í sniðum í háskólanum hér. Margt er frá-
brugðið, m.a. vegna ólíkra staðhátta, menningararfs og þjóðernis. Háskóla-
lóðin (,,campus“) er bæjarprýði og að vissu leyti kjarni Berkeley. Tré og annar
gróður á lóðinni er mikill, fagrir gangstígar og margar fallegar byggingar.
Hins vegar hefur það sama gerst hér og víða annars staðar, að heildarsvip
háskólahverfisins hefur verið raskað með því að reisa hús, flest mjög stór,
sem falla engan veginn inn í það skipulag, er hverfinu var sett í upphafi.
Húsnæðisþörf háskólans vex stöðugt, og til þess að leysa úr henni hafa á
síðustu 10—20 árum verið reistir gráir steinkumbaldar víða á lóðinni. Háskóla-
yfirvöld hafa nú gert sér grein fyrir þessum mistökum, og hafa verið gerðar
sérstakar ráðstafanir til þess að bjarga því, sem bjargað verður í skipulags-
málum háskólahverfisins. Menn hafa strengt þess heit, að framvegis verði ný-
byggingum og viðbótum hagað þannig, að hinum upphaflega „sjarma“ hverf-
isins verði ekki raskað meira en orðið er.
Ekki má gleyma mannlífinu, þegar minnst er á háskólabrag. Margt ber fyrir
augu gests á háskólalóðinni í Berkeley annað en fagrir trjálundir, grasflatir,
blóm, íþróttaleikvangar, söfn og kennslu- og rannsóknarhús. Þar er alla daga
krökkt af fólki. Aðallega eru þar stúdentar á ferð. Einnig er þar slæðingur af
venjulegum ferðamönnum, en því miður ber talsvert á ýmsum flökkulýð, iðju-
leysingjum og fleirum, sem betur væru víðs fjarri. Á torgi einu við stórbyggingu
stúdentasamtakanna er fróðlegt að virða fyrir sér mannfólkið. Þar eru nær
daglega ýmsar útisamkomur stúdenta, oftast á vegum einhverra sérstakra
smærri hópa þeirra. Auk þess eru þar fastir útbreiðslustaðir margvíslegra
stúdentasamtaka. Einna mest ber á félögum, sem telja má til sértrúarflokka.
Þar eru hlið við hlið fulltrúar pólitískra öfgasamtaka og prédikarar, sem boða,
að heimsendir sé á næstu grösum. Margir þessarra manna sýnast þó ekki
vera virkir stúdentar, heldur koma sér þarna fyrir undir því yfirskini. Auk venju-
legra ofsatrúarmanna á sviði stjórnmála eða annars, eru alláberandi menn,
er greinilega eru ekki andlega heilbrigðir. Sýna þeir á stundum alls konar
kúnstir og vænta oft ölmusu frá viðstöddum. Ekki má gleyma blessuðum hund-
unum, sem eru á hverju strái. Sumir eru bersýnilega svangir, þótt þeir séu í
fylgd með eiganda sínum. Af hundunum er mikill óþrifnaður, eins og menn
kannast við úr erlendum stórborgum. Annars virðast hundar og önnur gælu-
dýr skipa stóran sess í daglegu lífi manna í Bandaríkjunum. Má til dæmis
45