Tímarit lögfræðinga - 01.05.1999, Blaðsíða 10

fengið fjárlaganefnd þingsins í hendur. Eru gerðar á því frumvarpi einhverjar
breytingar sem máli skipta í meðförum þingsins? Reynslan sýnir að svo er ekki.
Hvort halda menn að sé vænlegra til árangurs vilji þeir berjast fyrir einhvem
sérstakri fjárveitingu að snúa sér til fjármálaráðherra eða fjárveitinganefndar?
Því getur hver svarað fyrir sig sem það hefur reynt. Ætli fari ekki nokkuð nærri
lagi að meiri hluti fjárveitinganefndar leggi ekki til neinar teljandi breytingar á
fjárlagafrumvarpinu nema með samþykki fjármálaráðherra?
Að því er löggjafarvaldið varðar þá er það vissulega rétt að stundum gerir
þingið breytingar á frumvörpum ráðherra. Það er samt svo að þær breytingar
eru oft á tíðum harla lítilvægar. Það getur verið býsna fróðlegt að heyra þá sem
unnið hafa að samningu frumvarpa fyrir framkvæmdavaldið, þegar þeir eru að
lýsa nýrri löggjöf, að þetta og hitt hafi komið inn í meðförum þingsins rétt eins
og um eins konar aðskotahluti sé að ræða, jafnvel að hálfgerð spjöll hafi verið
unnin á hugverki þeirra.
Nú er eitt að staðan sé sú sem að framan er lýst og annað hvort þetta samspil
framkvæmdavalds og löggjafarvalds sé ekki hið æskilegasta og ef til vill óhjá-
kvæmilegt. Hver ríkisstjórn markar sér stefnu og þarf að hafa svigrúm til að
koma henni í framkvæmd. Vandséð er að hægt sé að haga málum mikið öðru
vísi á meðan framkvæmdavaldið er ekki kosið í sérstökum kosningum óháðum
kosningum til Alþingis. Á þetta skal þó ekki lagður dómur hér. Hins vegar er
vafasamt að hægt sé að segja að ríkisvaldið sé þrískipt þegar haft er í huga
innbyrðis staða framkvæmdavalds og löggjafarvalds eins og hún nú er. Er ekki
í því fólgin hálfgerð blekking sem er til þess eins fallin að rugla menn í ríminu?
Er ekki best að horfast í augu við staðreyndir og hegða sér eftir þeim?
4