Ægir - 01.08.1996, Qupperneq 13

sér svo óhætt er að segja að Páll og fé-
lagar hans á Siglfirðingi voru spölkorn
á undan sinni samtíð á þessum árum.
„Það væri nú reyndar synd ab segja
að þetta hafi gengið vel. Okkur gekk
ekki vel ab veiða síldina í flottrollið en
mælirinn reyndist mjög vel og gerði
okkur kleift ab fylgjast með lóðningum
sem trollið náði til og mér fannst þetta
frábært tæki."
I vandræðum með spærlinginn
„Við höfðum leyfi til að veiða síld í
flottrollið hvar sem var og þurftum ekki
að fara eftir neinum landhelgislínum
svo við vorum auðvitað alltaf skít-
hræddir við að fá mikinn þorsk í það
rétt eins og menn eru núna, en af öðr-
um ástæðum.
Við vorum við Eyjar og ákváðum að
toga í ákaflega fallegum lóðningum sem
lágu þar við botn eins og ský. Það er gert
og þegar hlerarnir koma í gálga flýtur
trollið upp algerlega kjaftfullt. Við urð-
um voðalega kátir því okkur sýndist
þetta vera síld en því mibur var þetta
spærlingur. Það var aldrei veiddur spær-
lingur á þessum árum og við vissum
ekkert hvað átti að gera við þetta svo
það er leyst frá og við keyrum þetta allt
út úr trollinu. Þetta hefur sjálfsagt sést
frá öðrum bátum því þegar við komum
svo inn til Vestmannaeyja kemur um
borð til mín Óskar Gíslason skipstjóri,
sem var þá framkvæmdastjóri hjá Einari
„ríka" Sigurðssyni. Hann vildi vita allt
um þetta spærlingshol sem hann hafði
haft fregnir af og hvort við vildum ná í
30-40 tonn í bræðslu? Óskar vissi
manna besta að nóg var af spærling á
miðunum við Eyjar, en spærlingur hafði
þá aldrei verið bræddur. Mönnum lék
forvitni á ab vita hver árangurinn yrði.
Þessi tilraun var gerð, Óskar fékk 45
tonn til bræðslu, en þarmeð vorum við
kærðir. Hafrannsóknastofnunin gerði
okkur ljóst að spærlingur væri sömu
ættar og þorskurinn. Við höfðum aðeins
leyfi til að veiða síld í flottrolli, þar með
var þessum kafla lokið. Ég fékk stranga
áminningu fyrir tiltæki og síðan hef ég
gert mér far um að virða fjölskyldubönd
eins og allir ættu ab gera. Ekkert frekar
varð af þessum veiðum fyrr en mörgum
árum seinna þegar spærlingur var tölu-
vert veiddur í bræðslu, einmitt af Vest-
mannaeyjabátum."
Þjónustufyrirtæki í sjávarútvegi
ísfell er alhliða þjónustufyrirtæki sem
nær til alls fiskveiðiflotans. Vörurnar
sem Páll og félagar selja eru til dæmis
Marblue og Inform togvírinn frá Bridon
Fishing Ltd. sem um 70% togaraflotans
notar. Einnig er ísfell með umboð yfir
Parsons Chain lása og keðjur, Pelters
bobbinga, Morgére toghlera, Panther
Plast a/s trollkúlur, T.B. Nellings lása og
nálar, H.Engel flottroll o.fl.
„Við stöndum vel á markaðnum. Öll
stærstu útgerðarfyrirtæki landsins eru í
viðskiptum við okkur en við erum
einnig með viðskipti erlendis og höfum
nýlega opnaö útibú í St. Johns á Ný-
fundnalandi.
Margir erlendir togarar sem landa
afla sínum í Reykjavik og Hafnarfirði
eru góðir viðskiptavinir okkar. Má þar
nefna grænlenska, danska, norska,
þýska og rússneska togara."
Að sögn Páls er samkeppnin orðin
miklu meiri í veiðarfærasölu en áður var
og miklu meira um að fyrirtæki flytji
inn beint á eigin vegum.
Alltaf með hugann úti á sjó
Frá Siglufirði lá leib Páls til Raufar-
hafnar þar sem hann var skipstjóri á
Jökli og um tíma framkvæmdastjóri
Jökuls hf. en flutti til Reykjavíkur 1972.
Örlögin leiddu hann síðar til sam-
starfs við Kjartan Jóhannsson í Asicao
en þeir kynntust þegar Rauðinúpur var
smíðaður í Japan fyrir Jökul hf. en Asi-
aco var umboðsaðili fyrir japönsku
skipasmíðastöðina og þar starfaði
hann í tæp 20 ár eða allt til ársins
1992 þegar fyrirtækið ísfell var stofn-
að við eldhúsborðið heima hjá hon-
um.
„Mér hefur alltaf þótt þetta skemmti-
leg vinna. Ég var ánægður með að fara í
land en greip alltaf í afleysingar á sumr-
in allt þar til skömmu eftir 1980 að ég
fór minn síðasta afleysingatúr. Þá var
kvótakerfið á næsta leyti og við vorum
á svokölluöu skrapdagakerfi og það
fannst mér alveg hábölvað og hrósaði
happi að þurfa ekki að vinna við þessar
aðstæöur.
Ég hef í gegnum starfib í rauninni
alltaf verið í huganum úti á sjó því ég
er alltaf að tala við skipstjóra og útgerð-
armenn og þannig hef ég aldrei sagt
skilið við þetta.
Ég hef kynnst mörgum stórskemmti-
legum mönnum í gegnum þetta starf,
bæði aflaskipstjórum og útgerðarmönn-
um. Nú fer þeim fækkandi sem eru á
mínum aldri í þessu, yngri menn hafa
tekið vib."
Páll Gestsson situr nú bak við skrif-
borb en sat áður í skipstjórastólnum á
Siglfirðingi SI sem hann staðhæfir að
hafi verið fyrsti skuttogari íslendinga
hvað sem sagnfræðingar segja. □
„Siglfirðingar voru fyrstir Is-
lendinga til að eignast skut-
togara," segir Páll Gestsson,
sölustjóri hjá ísfelli hf., í
samtali við Ægi.
ægir 13