Ægir - 01.08.1996, Blaðsíða 23

Funihmtadur itrekaliymu.
Lífshœttir: Miðsævis- og djúpfiskur
sem lítið er vitað um. Hængar lifa ekki
sníkjulífi á hrygnunum.
Ætt: Hyrnuætt, ONEIRODIDAE
Langhyrna, Dolopichthys longicomis
Parr, 1927
Stœrð: 20 cm.
Lýsing: Mjög hausstór fiskur og smá-
vaxinn. Þekkist frá öðrum fiskum sömu
ættar sem finnast hér við land á því að
hausbrúnin frá trjónu aftur á hnakka er
löng og skáhallandi en ekki bogadregin.
Gaddar á haus eru mjög áberandi. Á
FúTutarstaður hmghyrnu.
„veiðistöng" er segllaga ljósfæri. Marg-
ar smáar og nálhvassar tennur eru á
neðra skolti. í fiskum stærri en 6 cm eru
þær 130 eða fleiri en í 2,6-6 cm löngum
fiskum eru þær 115 eða fleiri. Á plóg-
beini eru 4-10 tennur.
Litur er svartur.
Heimkynni: Langhyrna finnst í öllum
heimshöfum. í N-Atlantshafi hefur hún
m.a. fundist undan NV-Spáni, á Fyllu-
banka við A-Grænland og hér á íslands-
miðum, en í júlí 1995 veiddi togarinn
Vigri RE eina 12,6 cm langa á
1061-1190 metra dýpi á grálúðuslóð
vestan Víkuráls (65°38’N, 28°00'V).
Lífshœttir: Miðsævis- og djúpfiskur.
Hængar lifa ekki sníkjulífi á hrygnunni.
Ætt: Trjónunefjaætt, GIGANTACTINIDAE
Stangarnefur, Gigantactis ios
Bertelsen o.fl., 1981
Stœrð: 41 cm án stangar.
Lýsing: Langvaxinn og
þunnvaxinn fiskur með
allstóran haus og mjög
langa trjónu fram úr hon-
um. Á enda þessarar
trjónu er ljósfæri sérstakt
að lögun (mynd). Engir
þræðir eru á stilk trjón-
unnar. Stangarnefur líkist
trjónunef mjög í útliti en
trjóna stangarnefs er
‘~l miklu lengri og ljósfæri á
enda mjög frábrugðið.
Endi trjónu með ljósfæri er kylfulaga og
prýdd þéttstæðri röð stuttra þráða eða
anga. Tennur á skoltum eru stuttar en
hvassar. Á efraskoltsbeini eru 16 tennur
en 32 á neðri skolti. Litur er dökkur.
Geislar B: 5; R: 5; E: 18.
Heimkynni: Þessi tegund hefur fund-
ist í NA-Atlantshafi á 1005-1250 metra
dýpi rétt suðvestan Madeira þar sem
hún fannst fyrst. Var sá fiskur 57 mm
langur mældur að sporði. Tveir fiskar
veiddust í október 1983 á 1200 og 1360
m dýpi undan strönd V-Afríku og voru
[reir 50,8 og 37,9 mm langir mældir að
sporði. í júlí 1995 veiddi togarinn Vigri
RE einn fisk þessarar tegundar í botn-
vörpu á 1006-1190 m dýpi á grá-
lúöuslóð vestan Víkuráls (65°24'N,
28°54'V). Fiskurinn var 41 cm langur.
Lífshœttir: Ekkert er vitað um lífs-
hætti þessar tegundar. □
Helstu heimildir
Bertelsen, E. 1951. The ceratioid fishes. On-
togeny, taxonomy, distribution and history.
Dana Report 39, 1-276.
Bertelsen, E.. T.W. Pietsch & R.J. Lavenberg.
1981. Ceratioid anglerfishes of the family Gig-
antactinidae: morphology, systematics, and
distribution. Nat. Hist. Mus. of Los Angeles
County, Contribution in Science 32, 1-74.
Bertelsen, E.. G. Krefft. 1988. The ceratioid
family Himantolophidae (Pisces, Lophiiformes).
Steenstrupia 14(2), 9-89.
Gunnar Jónsson. 1994. Nokkrar nýjar fiskteg-
undirá íslandsmiðum. Ægir 87(7-8), 20-24.
Gunnar Jónsson. 1995. Nýjar fisktegundir á Is-
landsmiðum. Ægir 88(10), 37-41.
Gunnar Jónsson, Jakob Magnússon, Vilhelmína
Vilhelmsdóttir og Jónbjörn Pálsson. 1996.
Sjaldséðir fiskar árið 1995. Ægir 89(3), 32-38.
Nielsen, J.G. and J.M. Jensen. 1967. Revision
of the arctic cod genus Arctogadus (Pisces,
Gadidae). Medd. Gronland 184(2), 1-28.
Paxton, J.R. 1989. Synopsis of the Whalefishes
(Family Cetomimidae) with descriptions of four
new genera. Records of the Australian Muse-
um 41, 135-206.
Regan, C.T. & E. Trewavas. 1932. Deep-sea
angler-fishes (Ceratioidea). Dana Rep. 2,
1-113.
Swinney, G.N. 1995. Ceratioid anglerfish of the
families Gigantactinidae and Linophrynidae
(Lophiiformes, Ceratioidea) collected off
Madeira including two species new to the
north-eastern Atlantic. Journal of Fish. Biol.
47(1), 39-49.
Whitehead, P.J., P.M.-L. Bauchot, J.-C. Hureau,
J. Nielsen, E. Tortonese eds. 1984-1986. Fis-
hes of the Nort-eastern Atlantic and the
Mediterranean, 3 vols. Paris: UNESCO.
ÆGIR 23